Łukomie (gromada)
Dziś Łukomie (gromada) zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa, budząc zainteresowanie i uwagę wielu ludzi na całym świecie. Jego wpływ był tak znaczący, że wywołał niekończące się debaty, badania i analizy na temat jego wpływu na codzienne życie ludzi. Co więcej, Łukomie (gromada) był przedmiotem licznych badań i badań mających na celu zrozumienie jego prawdziwego zakresu i możliwych długoterminowych konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Łukomie (gromada), analizując jego najważniejsze aspekty i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
| gromada | |||
| 1954–1973 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania |
5 października 1954 | ||
| Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Łukomie – dawna gromada (najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–72) z siedzibą GRN w Łukomiu.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Łukomie z siedzibą GRN w Łukomiu utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie sierpeckim w woj. warszawskim, na mocy uchwały nr VI/10/19/54 WRN w Warszawie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Babiec Piaseczny, Borowo, Łukomie, Pianki, Puszcza, Stopin i Września ze zniesionej gminy Rościszewo oraz obszar dotychczasowej gromady Babiec ze zniesionej gminy Borkowo w powiecie sierpeckim w woj. warszawskim, a także wsie Huta Łukomska i Bryski z dotychczasowej gromady Gugoły i wieś Topiąca z dotychczasowej gromady Mierzęcin ze zniesionej gminy Szczutowo w powiecie rypińskim w woj. bydgoskim[6]. Dla gromady ustalono 19 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8].
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
- ↑ Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
- ↑ Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
- ↑ Uchwała płockiVI/10/19/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu sierpeckiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-0/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 29 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 67)
- ↑ Uchwała Nr LIII/180 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sierpcu z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 7 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 58)
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.