Łysa Polana

W tym artykule zajmiemy się tematem Łysa Polana z różnych perspektyw, aby przeanalizować i zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie. Łysa Polana to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, a jego oddziaływanie rozciąga się od sfery osobistej po społeczną. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty związane z Łysa Polana, dostarczając szczegółowych informacji i dogłębnych analiz, które pozwolą naszym czytelnikom uzyskać kompleksową wizję tego tematu. Ponadto zbadamy wpływ Łysa Polana w różnych kontekstach historycznych i geograficznych, aby zrozumieć jego ewolucję w czasie. Prezentując dane, referencje i opinie ekspertów, chcemy zapewnić naszym czytelnikom pełny i wzbogacający wgląd w Łysa Polana.

Ten artykuł dotyczy polany. Zobacz też: Łysa Polana (osada).
Łysa Polana
Lysá poľana
{{{alt grafiki}}}
Widok z powietrza
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowości

Łysa Polana

Wysokość

970 m n.p.m.

Rodzaj obiektu

polana

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Łysa Polana”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Łysa Polana”
49°16′05,1600″N 20°07′09,1200″E/49,268100 20,119200
Multimedia w Wikimedia Commons

Łysa Polana (słow. Lysá poľana) – duża polana w Dolinie Białki, pierwotnie hala pasterska, a zarazem niewielka osada (słow. Lysá Poľana) położona na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego i jego słowackiego odpowiednika TANAP. Przez Walerego Eljasza nazwana Bramą Tatr. Polana miała w 1955 r. powierzchnię ok. 10 ha, ale w 2004 r. w wyniku zarośnięcia, jej powierzchnia zmniejszyła się o ok. 40%[1]. Osada po stronie polskiej stanowi odrębną miejscowość[2].

Przedzielona granicą polsko-słowacką, która biegnie środkiem Białki[3].

Historia

Nieliczne zabudowania, w tym pochodzące sprzed II wojny światowej budynki urzędów celnych: polskiego (po polskiej stronie) i czechosłowackiego (po słowackiej stronie), zostały zastąpione wspólnym urzędem celnym położonym po polskiej stronie, a zbudowanym według projektu architekta Z. Gołąbka. Obiekt został wzniesiony w 1961 przed narciarskimi mistrzostwami świata FIS w Zakopanem w 1962[4]. Przez Łysą Polanę biegnie Droga Oswalda Balzera z Zakopanego do Morskiego Oka, do której w tym miejscu dochodzi słowacka obwodnica tatrzańska (Droga Wolności). Po stronie słowackiej zaczyna się szlak biegnący Doliną Białej Wody na Rohatkę. Po zachodniej stronie Łysej Polany wznosi się urwista Łysa Skałka (1129 m)[3].

Do 21 grudnia 2007 r. było tu międzynarodowe przejście graniczne Łysa Polana-Tatranská Javorina dopuszczone pomimo protestów ekologów do ciężkiego ruchu drogowego. Obecnie obowiązuje tam zakaz wjazdu dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 7,5 tony. Przejście zostało zlikwidowane po przystąpieniu Polski i Słowacji do układu z Schengen.

W nocy z 30 kwietnia na 1 maja 2004 r., w dniu wejścia obu państw do Unii Europejskiej wójt Bukowiny Tatrzańskiej oraz burmistrz (primator) miasta Wysokie Tatry (Słowacja) dokonali symbolicznego przecięcia szlabanu granicznego[4].

Ponownie w nocy z 20 na 21 grudnia 2007 r. marszałek województwa małopolskiego Marek Nawara wraz z wiceprzewodniczącym kraju preszowskiego Milanem Baranem po wejściu Polski i Słowacji do strefy Schengen już definitywnie zlikwidowali przejście graniczne i dokonali symbolicznego aktu przecięcia szlabanu[4].

22 lipca 2016 otwarto rondo, kanalizujące ruch w kierunku Słowacji oraz Palenicy Białczańskiej[5].

Szlaki turystyczne

Szlak niebieski z Łysej Polany biegnący Doliną Białej Wody i Doliną Litworową na Rohatkę, stamtąd w dół na wschód do Schroniska Zbójnickiego.
  • Czas przejścia z Łysej Polany na Rohatkę: 5:40 h, ↓ 5 h
  • Czas przejścia z Rohatki do schroniska: 55 min, ↑ 1:15 h[6]
  • Łysa Polana, wjazd na Słowację
    Łysa Polana, wjazd na Słowację
  • Białka w pobliżu Łysej Polany
    Białka w pobliżu Łysej Polany
  • Budynek dawnego urzędu celnego
    Budynek dawnego urzędu celnego

Przypisy

  1. ↑ Marcin Bukowski, Dynamika zarastania polan tatrzańskich, M. Guzik (red.), Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009, ISBN 978-83-61788-08-9.
  2. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  3. ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
  4. ↑ a b c Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
  5. ↑ Paweł Grocholski, Rondo gotowe, „Tatry” (3), 2016.
  6. ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
Miejscowości i osady podtatrzańskie
Orawa
Podhale
Spisz
Liptów