W dzisiejszym świecie Żałoba przystoi Elektrze to temat, który przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Z biegiem czasu Żałoba przystoi Elektrze zyskał znaczenie w różnych obszarach, od polityki i ekonomii po kulturę i społeczeństwo. Bez względu na to, czy jest to postęp technologiczny, wydarzenie historyczne, osoba publiczna czy jakikolwiek inny aspekt, Żałoba przystoi Elektrze zdołał znacząco wpłynąć na sposób, w jaki myślimy i działamy. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ i znaczenie Żałoba przystoi Elektrze, a także jego implikacje w dzisiejszym świecie.
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
19 listopada 1947 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
173 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Dudley Nichols |
Główne role |
Rosalind Russell |
Muzyka | |
Produkcja |
Dudley Nichols |
Wytwórnia | |
Dystrybucja |
Żałoba przystoi Elektrze (ang. Mourning Becomes Electra) – amerykański dramat filmowy z 1947 w reżyserii Dudleya Nicholsa. Film powstał na podstawie sztuki Eugene’a O’Neilla pod tym samym tytułem.
Akcja filmu dzieje się w Nowej Anglii tuż po wojnie secesyjnej. Zmęczony wojną Ezra Mannon (Raymond Massey) wraca do swojej nieszczęśliwej żony Christine (Katina Paxinou) i córki Lavinii (Rosalind Russell). Podczas jego pobytu na wojnie Christine zakochała się w Adamie Brancie (Leo Genn). Na drodze do ich szczęścia stoi jej mąż Ezra. Kochankowie postanawiają zamordować mężczyznę. Córka Lavinia postanawia pomścić jego śmierć i namawia do zemsty wracającego z wojny brata Ezry, Orina (Michael Redgrave). Jest to wzorowane na mitycznym wątku rodzeństwa Elektry i Orestesa.
Nagroda Akademii Filmowej
Złoty Glob