W dzisiejszym świecie 12 małp jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy znaczenie w dzisiejszym świecie, 12 małp stał się tematem, który budzi pasje, sprzeczne opinie i gorące debaty. Od środowiska akademickiego po miejsce pracy, 12 małp zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i neofitów. W tym artykule zbadamy różne aspekty 12 małp, analizując jego wpływ na różne sfery życia i jego znaczenie dla zrozumienia otaczającego nas świata.
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
27 grudnia 1995 (świat) |
Kraj produkcji | |
Język |
angielski |
Czas trwania |
129 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja | |
Budżet |
ok. $ 29 000 000 |
Nagrody | |
1996 -- Brad Pitt, Złoty Glob, najlepszy aktor drugoplanowy | |
Strona internetowa |
12 małp – film produkcji amerykańskiej z gatunku dystopicznego science fiction z 1995 roku w reżyserii Terry’ego Gilliama, inspirowany filmem krótkometrażowym Filar (1962).
Dwanaście małp jest kasandryczną wizją końca ludzkości, zniszczonej przez wirusa, stworzonego w laboratorium dr. Lelanda Goinesa.
Jest rok 2035. Ziemię opanował śmiertelny wirus, który doprowadził niemal do zagłady ludzkości. Ci, którym udało się przeżyć, kryją się pod ziemią, nie przestając marzyć o powrocie do normalnego świata. Więzień James Cole (Bruce Willis) w zamian za obietnicę skrócenia kary podejmuje ryzyko przemieszczenia się w czasie. Wysłany w przeszłość do roku 1996 ma zebrać informacje o pochodzeniu wirusa, by zapobiec tragedii. Przez pomyłkę trafia do roku 1990, do szpitala psychiatrycznego. Uznany za psychopatę zostaje pacjentem instytutu dla psychicznie chorych. Powraca do swojego świata i podejmuje kolejne próby trafienia w odpowiedni czas. Po kilku nieudanych próbach przenoszenia się w czasie Cole w końcu trafia na ślad początku epidemii. Towarzyszy mu uprowadzona przez niego dr psychiatrii Kathryn Railly, dająca się przekonać, iż jego wspomnienia z przyszłości nie są wynikiem schizofrenii, lecz odnoszą się do realnej rzeczywistości.