2. List Klemensa do Koryntian

W tym artykule poznamy fascynujący świat 2. List Klemensa do Koryntian i wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która pozwoli nam dokładnie zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. 2. List Klemensa do Koryntian jest przedmiotem zainteresowania i badań od dziesięcioleci i z biegiem czasu wykazał swoją zdolność wpływania na nasze życie w zaskakujący sposób. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu zajmiemy się różnymi perspektywami i zastanowimy się nad znaczeniem 2. List Klemensa do Koryntian we współczesnym społeczeństwie. Przygotuj się na ekscytującą podróż przez historię, kulturę i aktualne wydarzenia 2. List Klemensa do Koryntian.

Rzymska mozaika wczesnochrześcijańska: duchowny w postawie modlitewnej z paschałem. Ostatnie słowa napisu: ...in pace – ...w pokoju. Muzeum Bardo k. Tunisu.

2. List Klemensa do Koryntian – pismo ze schyłku okresu ojców apostolskich, wcześniej mylnie przypisywane biskupowi Rzymu św. Klemensowi. Jest w rzeczywistości jedną z najwcześniejszych zachowanych homilii chrześcijańskich, współczesną Homilii paschalnej Melitona z Sardes[1].

Autorstwo

Najstarsze rękopisy i przekład syryjski przypisują autorstwo listu św. Klemensowi, choć już Euzebiusz z Cezarei i Hieronim ze Strydonu podawali tę informację w wątpliwość. Utwór jest stylistycznie odmienny od autentycznego Klemensowego 1. Listu do Koryntian, nie nawiązuje także doń pod względem treści i wbrew tytułowi nie ma cech listu. Elementy antygnostyczne i podobieństwo treściowe do Pasterza Hermasa pozwalają datować utwór na połowę II wieku. Jako miejsce powstania wskazuje się Rzym, Aleksandrię lub Korynt.

Treść

Tematem 2. Listu do Koryntian jest zbawienie i drogi prowadzące do jego osiągnięcia. Zawiera wezwanie do nawrócenia się, pokuty oraz obojętności wobec rzeczy doczesnych. Autor podkreśla boską oraz ludzką naturę Jezusa i buduje naukę o Kościele – mistycznym ciele Chrystusa, co ma wyraźny wymiar antygnostycki. Jednocześnie jednak nie zagłębia się w poważne problemy dogmatyczne, a sam utwór ma niskie walory literackie, autor powtarza się i gubi w wywodach.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Stabryła: Historia literatury starożytnej Grecji i Rzymu. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 224. ISBN 83-04-04624-5.

Bibliografia

  • Pierwsi świadkowie. Pisma Ojców Apostolskich. Anna Świderkówna (tłum.), Marek Starowieyski (opr.). Kraków: Wydawnictwo M, 2010. ISBN 978-83-7595-245-2.

Linki zewnętrzne