90 Dywizja Pancerna
W następnym artykule szczegółowo zbadamy temat 90 Dywizja Pancerna, odnosząc się do jego implikacji, cech i znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także studia przypadków i konkretne przykłady, które pomogą lepiej zrozumieć wagę tego tematu. Dodatkowo zajmiemy się możliwymi przyszłymi trendami związanymi z 90 Dywizja Pancerna i jego wpływem w różnych obszarach. Idąc tym tropem, postaramy się zapewnić kompleksowy przegląd 90 Dywizja Pancerna i zaoferować naszym czytelnikom szerokie zrozumienie tego fascynującego tematu.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
90 Gwardyjska Lwowska Dywizja Pancerna – związek taktyczny Armii Radzieckiej przejęty przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.
W końcowym okresie istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich dywizja stacjonowała na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W tym czasie wchodziła w skład 20 Armii[2].
Struktura organizacyjna
Skład w 1990[3]:
- dowództwo i sztab – Bernau bei Berlin
- 6 Gwardyjski Lwowski pułk czołgów;
- 68 Gwardyjski Żytomiersko-Berliński pułk czołgów;
- 215 Gwardyjski Kamieniecko-Podolski pułk czołgów;
- 81 Gwardyjski Piotrkowski pułk zmotoryzowany;
- 400 Transsylwański pułk artylerii samobieżnej;
- 288 Gwardyjski pułk rakiet przeciwlotniczych;
- 30 batalion rozpoznawczy;
- 33 batalion łączności;
- 122 batalion inżynieryjno-saperski;
- 120 batalion obrony przeciwchemicznej;
- 1122 batalion zaopatrzenia;
- 32 batalion remontowy;
- 26 batalion medyczny.
Przypisy
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 357.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 360.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 360–361.
Bibliografia
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.