Académie Julian
Dziś Académie Julian to temat, który zyskał znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Académie Julian stał się podstawowym aspektem codziennego życia ludzi. Od wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie po wpływ w miejscu pracy i środowisku zawodowym, Académie Julian wywołał duże zainteresowanie i debatę. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Académie Julian, analizując jego implikacje i konsekwencje w dzisiejszym świecie.
| |
| Data założenia |
1867 |
|---|---|
| Data likwidacji |
1968 |
| Typ |
Szkoła prywatna |
| Państwo | |
| Adres |
Paryż |
Położenie na mapie Francji  | |
 48°52′16″N 2°20′30″E/48,871111 2,341667
| |
Académie Julian (IPA /akademi ʒyljɑ̃/) – prywatna szkoła artystyczna zajmująca się malarstwem i rzeźbą, założoną w 1867 w Paryżu przez Rodolphe'a Juliana (1839–1907) francuskiego malarza i nauczyciela, która działała w latach 1868–1968[1].
Z akademickim programem kształcenia stanowiła przygotowanie do Ecole des Beaux-Arts.
Od 1880 roku w edukacji w Académie Julian mogły uczestniczyć kobiety[2], którym nie pozwolono zapisać się na studia do École des Beaux-Arts. Kandydaci zagraniczni, których od wstąpienia do Ecole des Beaux Arts odstraszył brutalny egzamin z języka francuskiego, zwykle wybierali Académie Julian jako placówkę edukacyjną.
Zajęcia dla mężczyzn i kobiety odbywały się osobno, ale kobiety uczestniczyły w tych samych zajęciach co mężczyźni, obejmujące m.in. rysowanie i malowanie nagich modelek.
W 1968 roku Académie Julian została zintegrowana z École Supérieure d'Arts Graphiques – Penninghen[1].
Wybrani studenci i wykładowcy[3][4]
" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]
Galeria
-
Studentki, 1885. -
Kobiety w Académie Julian, 1889. -
Przypisy
- ↑ a b Studialis, History , Penninghen, 18 stycznia 2016 (ang.).
- ↑ „Choć kobiety mogły ubiegać się o Prix de Rome dopiero od 1903 roku, były one zachęcane już wcześniej do udziału w szkolnych konkursach. Celem Juliana było bowiem przygotowanie ich do rywalizacji, jaka panowała w zawodzie artysty, wyrobienie w nich pewności siebie i podejścia, które pozwoliłoby im w przyszłości stawić czoła trudnościom i przeciwnościom artystycznego losu.” (Ewa Bobrowska: Emancypantki? Artystki polskie w Paryżu na przełomie XIX i XX wieku, dz. cyt., s. 15).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as Lista uczniów, Académie Julian , oneartyminute.com .
- ↑ a b c d e f g h i j k l Ewa Bobrowska, Emancypantki? Artystki polskie w Paryżu na przełomie XIX i XX wieku .
Bibliografia
- Andrzej Dulewicz: Słownik sztuki francuskiej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 13. ISBN 83-214-0048-5.
- Ewa Bobrowska: Emancypantki? Artystki polskie w Paryżu na przełomie XIX i XX wieku. www.bu.umk.pl. .
- Académie Julian, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
- Marek Zgórniak: Polscy uczniowie Académie Julian do roku 1919. ruj.uj.edu.pl/. .