W tym artykule szczegółowo omówimy Adlocutio, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Adlocutio to złożony i fascynujący temat, który ma ogromne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Adlocutio, od jego pochodzenia po wpływ na życie codzienne. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie, które istnieją wokół Adlocutio, w celu zapewnienia szerokiego i zrównoważonego spojrzenia na ten bardzo istotny temat. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym świecie Adlocutio!
Adlocutio (łac., lm. adlocutiones)[1] – w starożytnym Rzymie specjalne przemówienie cesarza do zgromadzonych wojsk.
Termin specyficzny, używany przez Rzymian dla określenia wystąpienia (uroczystej mowy) cesarza skierowanego do wojsk – odpowiednik współczesnego rozkazu wodza naczelnego lub proklamacji do armii. Na ogół władca kierował je do żołnierzy przed rozpoczęciem kampanii wojennej, podczas wizytacji lub przy innej szczególnie ważnej okazji[2].
W pełnej postaci występuje jedynie na zabytkach numizmatycznych, gdzie zazwyczaj stojący na trybunie (suggestus) cesarz w asyście prefekta obozu (praefectus castrorum) zwraca się do wojska przedstawionego umownie w postaci chorążych (signifer). Znane m.in. z medalionu Gordiana Piusa, monet Galby, Trajana czy z całej serii sesterców Hadriana, gdzie cesarz bywa zwykle przedstawiony konno, a ukazujących jego adlocutio do wojsk w różnych częściach cesarstwa.
W dużej rzeźbie statuarycznej motyw ten znany jest z przede wszystkim z dwóch zachowanych pomników cesarskich: Augusta z Prima Porta oraz konnego pomnika Marka Aureliusza.