W tym artykule będziemy badać wpływ Adwokat diabła (film 1997) na nasze życie i otaczający nas świat. Od momentu powstania aż po dzień dzisiejszy Adwokat diabła (film 1997) odgrywa fundamentalną rolę w różnych obszarach, wpływając na nasze decyzje, sposób myślenia i działania. Na następnych kilku stronach szczegółowo przyjrzymy się, jak Adwokat diabła (film 1997) ukształtował nasze społeczeństwo, przekształcając branże, promując zmiany społeczne i kwestionując nasze wcześniej ustalone przekonania. Dzięki różnym perspektywom i konkretnym przykładom odkryjemy, jak Adwokat diabła (film 1997) pozostawił niezatarty ślad w historii i jak nadal kształtuje przyszłość.
![]() | |
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
17 października 1997 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
144 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Tony Gilroy |
Główne role |
Keanu Reeves |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Dennis Bradford |
Kostiumy |
Judianna Makovsky |
Montaż |
Mark Warner |
Produkcja |
Anne Kopelson |
Wytwórnia |
Warner Bros. Pictures |
Dystrybucja | |
Budżet |
$ 57,000,000 |
Nagrody | |
1998: Saturn za najlepszy horror |
Adwokat diabła (ang. The Devil’s Advocate) – film produkcji USA z 1997 roku wyreżyserowany przez Taylora Hackforda z Keanu Reevesem, Alem Pacino i Charlize Theron w rolach głównych. Nakręcony na podstawie powieści Andrew Neidermana.
Kevin Lomax jest prowincjonalnym adwokatem, który nigdy nie przegrał sprawy sądowej. Dowodzi niewinności klienta, mając dowody świadczące o jego winie. Po zakończonej sprawie, skuszony intratną propozycją, przenosi się do nowojorskiej firmy prawniczej, na czele której stoi charyzmatyczny John Milton. Imię to jest aluzją do autora Raju utraconego. Z czasem prawnik powoli zaczyna zdawać sobie sprawę, że John Milton nie jest tym, kim się być wydaje - w rzeczywistości jest diabłem.
W warstwie fabularnej film łączy wątek faustyczny z motywami, które obecne są w Dziecku Rosemary (wątek męża) oraz w filmie Harry Angel. Lomax – współczesny Faust – zawarłszy pakt z diabłem degeneruje się moralnie, a talent i wyjątkowość jego osoby obracają się przeciw niemu, gdy przecenia je i wykorzystuje w złych celach. Walor rozrywkowy filmu zdecydowanie przewyższa jego ładunek intelektualny, sprowadzający się do prostego przesłania potępiającego pychę i żądzę władzy, a afirmującego życie w zgodzie z własnym sumieniem.