W świecie Agnieszka Kaczor istnieje szeroki zakres opinii i perspektyw, do których można podchodzić z różnych punktów widzenia. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii, Agnieszka Kaczor z biegiem czasu był przedmiotem badań i kontrowersji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Agnieszka Kaczor, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i rolę w życiu codziennym. Dodatkowo sprawdzimy, jak Agnieszka Kaczor ewoluował na przestrzeni czasu i jaka przyszłość go czeka w coraz bardziej zmieniającym się świecie. Poprzez tę wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na temat, który pozostaje istotny i ekscytujący dla szerokiego spektrum ludzi.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1968 |
---|---|
Zawód | |
Zespół artystyczny | |
Teatr Muzyczny w Gdyni | |
Odznaczenia | |
![]() | |
Strona internetowa |
Agnieszka Kaczor[1] (ur. 5 marca 1968 w Krakowie)[2] – polska aktorka teatralna i filmowa, wokalistka, dziennikarka telewizyjna i radiowa, wykładowca, menedżerka.
Od 1976, przez 4 lata, była uczennicą Społecznej Szkoły Baletowej w Krakowie. Następnie w latach 1982–1986 uczęszczała do V Liceum Ogólnokształcącego im. A. Witkowskiego w Krakowie. W międzyczasie była uczennicą Szkoły Muzycznej II stopnia w Krakowie na wydziale śpiewu solowego w klasie prof. Zofii Altkorn. W wieku 21 lat zadebiutowała jako aktorka na scenie Teatru Muzycznego w Gdyni, gdzie w 1989 rozpoczęła pracę jako aktorka, następnie także jako wokalistka.
W międzyczasie w latach 1991–1994 była dziennikarką w Radiu „Arnet”, TV SIESTA oraz w TV TRÓJMIASTO. W latach 2000–2005 jako Cruise Coordinator, była odpowiedzialna za rozrywkę na statkach pasażerskich Stena Line oraz Unity Line.
W latach 2005–2006 była wykładowcą w Sopockiej Filmówce oraz w EDUSTAR.
Jest córką Kazimierza Kaczora[3] i Anny Tomschey-Kaczor. Z Piotrem Oleksiakiem ma syna – Huberta Oleksiaka[3].
W 2005 otrzymała Dyplom uznania ZASP z okazji Dnia Artysty Śpiewaka
W roku 2012 została odznaczona odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” nadawany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego za: „nieocenioną pracę w promowanie polskiego teatru”[4].