W tym artykule przeanalizujemy znaczenie Alan Gilbert w bieżącym kontekście. Alan Gilbert był tematem zainteresowania w różnych dziedzinach, a jego wpływ był odczuwany na różne sposoby. Należy dokładnie zbadać rolę, jaką Alan Gilbert odgrywa w społeczeństwie i jej ewolucję w czasie. Od swoich początków do chwili obecnej Alan Gilbert był przedmiotem debaty i badań i konieczne jest zrozumienie jego znaczenia w obecnej panoramie. Poprzez wszechstronną analizę zbadamy różne aspekty Alan Gilbert i jego wpływ na różne aspekty codziennego życia.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Powiązania | |
Odznaczenia | |
![]() | |
Strona internetowa |
Alan Gilbert (ur. 23 lutego 1967 w Nowym Jorku) – amerykański dyrygent. W latach 2009–2017 był dyrektorem muzycznym Filharmonii Nowojorskiej. Od 2019 jest pierwszym dyrygentem NDR Elbphilharmonie Orchestra, a od 2021 również dyrektorem muzycznym Opery Królewskiej w Sztokholmie.
Pochodzi z umuzykalnionej rodziny – jego rodzice przez wiele lat byli skrzypkami Filharmonii Nowojorskiej. W domu uczył się gry na skrzypcach i altówce. W 1989 ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda, w 1994 uzyskał muzyczne magisterium w Juilliard School; studiował również w Curtis Institute of Music[1].
W latach 1995–1997 był asystentem dyrygenta w Cleveland Orchestra. W 2000 został pierwszym dyrygentem i doradcą artystycznym Szwedzkiej Królewskiej Orkiestry Filharmonicznej; pozostał na tym stanowisku do 2008. W latach 2004–2015 był pierwszym gościnnym dyrygentem NDR Elbphilharmonie Orchestra w Hamburgu[1]. W 2009 objął stanowisko dyrektora muzycznego Filharmonii Nowojorskiej, będąc jednym z najmłodszych dyrektorów muzycznych w historii orkiestry i pierwszym rodowitym nowojorczykiem na tym stanowisku. Prowadził tę orkiestrę przez osiem lat[1][2][3]. Od 2019 jest głównym dyrygentem w NDR Elbphilharmonie Orchestra w Hamburgu[1]. W 2021 powrócł do Sztokholmu, obejmując stanowisko dyrektora muzycznego Opery Królewskiej[4].
Dyrygował gościnnie wieloma czołowymi orkiestrami, takimi jak Filharmonicy Berlińscy, Koninklijk Concertgebouworkest, Cleveland Orchestra, Bostońska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Filadelfijska, Staatskapelle Dresden i Orchestre philharmonique de Radio France. Prowadził inscenizacje operowe dla mediolańskiej La Scali, nowojorskiej Metropolitan Opera, Los Angeles Opera, Zurich Opera, Opery Królewskiej w Sztokholmie i Santa Fe Opera, gdzie był inauguracyjnym dyrektorem muzycznym[1][5].
Gilbert jest orędownikiem nowej muzyki, zwłaszcza żyjących kompozytorów. W Filharmonii Nowojorskiej współpracował z reżyserem i projektantem Dougiem Fitchem przy kilku spektakularnych inscenizacjach, w tym opery Le Grand Macabre Ligetiego oraz baletu Pietruszki Strawinskiego, w którym obok baletmistrzów wystąpili tańczący i żonglujący członkowie orkiestry[2][3].
Jego dyskografia obejmuje „The Nielsen Project” (6 symfonii i 3 koncerty Carla Nielsena) nagrany z Filharmonią Nowojorską[6] oraz operę Doctor Atomic Johna Adamsa nagraną w Metropolitan Opera, za którą zdobył nagrodę Grammy. Otrzymał dwie nominacje do nagrody Emmy za wybitną reżyserię muzyczną w programie PBS Live From Lincoln Center: Sweeney Todd (2014) i Sinatra: Voice for a Century (2015)[5].
W 2011 został laureatem Ditson Conductor's Award przyznawanej przez Uniwersytet Columbia. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk oraz Oficerem Orderu Sztuki i Literatury, a także doktorem honoris causa Curtis Institute of Music i Westminster Choir College[5].