Alan Rawsthorne

Alan Rawsthorne

Data i miejsce urodzenia	2 maja 1905 Haslingden
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	24 lipca 1971 Cambridge
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
Odznaczenia

Alan Rawsthorne (ur. 2 maja 1905 w Haslingden, zm. 24 lipca 1971 w Cambridge^[1][2]) – brytyjski kompozytor.

Początkowo kształcił się na stomatologa^[3]. W latach 1925–1930 studiował w Royal Manchester College of Music u Francka Merricka (fortepian) i Carla Fuchsa (wiolonczela)^[1]. Od 1930 do 1931 roku przebywał w Berlinie, gdzie był uczniem Egona Petriego^[3][2]. W zakresie kompozycji był autodydaktą^[1]. W latach 1932–1934 był wykładowcą Dartington Hall School^[1]. Od 1935 roku mieszkał w Londynie, skupiając się na komponowaniu^[1]. Dosyć późno odniósł sukces, rozwój jego kariery przypada dopiero na lata po II wojnie światowej^[1].

Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1961)^[3]. Doktor honoris causa University of Liverpool, University of Essex i Queen’s University Belfast^[1].

Jako kompozytor dystansował się od akademickiego stylu nauczania^[1], ulegając wpływom muzycznym Paula Hindemitha i Waltona^[2]. W jego utworach widoczna jest skłonność do konstruktywizmu i ekonomii środków, sięgał do tradycyjnych wzorców formalnych^[1]. Należy do czołowych angielskich kompozytorów XX wieku, chociaż pomimo swobodnego sięgania w późniejszych utworach po technikę dodekafoniczną dystansował się od nowatorskich trendów obecnych w muzyce współczesnej^[1]. Posługiwał się przekształceniami diatonicznych struktur motywicznych, budując mocno schromatyzowaną tkankę harmoniczną, unikał jednak zbytniego zagęszczenia dysonansów^[1].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][3])