Obecnie Alberto di Giussano (1930) jest tematem na ustach wszystkich. Od momentu powstania do chwili obecnej Alberto di Giussano (1930) był przedmiotem debaty, kontrowersji i analiz w różnych obszarach. Jego wpływ na społeczeństwo, politykę, gospodarkę i kulturę jest niezaprzeczalny, a jego znaczenie rośnie wraz z upływem czasu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Alberto di Giussano (1930), od jej początków po implikacje, jakie ma na życie codzienne. Poprzez dogłębną i obiektywną analizę postaramy się rzucić światło na to zjawisko i zrozumieć jego prawdziwy zasięg.
![]() | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki |
29 marca 1928 |
Wodowanie |
27 kwietnia 1930 |
Zamówiony dla ![]() | |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
3404 ton |
Długość |
169,4 m |
Szerokość |
15,5 m |
Zanurzenie |
5,3 m |
Napęd | |
2 zespoły turbin parowych z przekładniami + 2 śruby | |
Prędkość |
40-42 węzły |
Zasięg |
7037 km (3800 mil morskich) |
Uzbrojenie | |
8 dział kal. 152mm L/53 6 dział kal. 100mm L/47 8 dział plot. kal. 37mm L/54 8 karabinów maszynowych kal. 13,2 mm 4 wyrzutnie torpedowe kal. 533 mm | |
Opancerzenie | |
Pokład: 20 mm Pancerz burtowy: 24 mm Wieżyczki: 23 mm Wieża: 40 mm | |
Wyposażenie lotnicze | |
2 samoloty morskie CANT 25 (później zamienione na modele IMAM Ro.43) 1 katapulta startowa | |
Załoga |
220 osób |
Alberto di Giussano – włoski krążownik lekki z okresu II wojny światowej, należący do typu Alberto di Giussano. Nazwany na cześć włoskiego kondotiera Alberto da Giussano.
Alberto di Giussano należał do typu czterech okrętów zbudowanych jako przeciwwaga dla niszczycieli francuskich typu Lion. W chwili wodowania był jednym z najszybszych krążowników świata. Okręty tego typu charakteryzowała zła stateczność, żeglowały mokro, a warunki bytowe załóg nie należały do najlepszych. Przed wybuchem II wojny światowej okręty te klasyfikowane były oficjalnie jako krążowniki lekkie. W chwili wejścia Włoch do wojny - w czerwcu 1940 roku, „Alberto di Giussano” wchodził w skład 4 Dywizjonu Floty Włoskiej, biorąc udział w licznych operacjach minowych oraz dostarczając benzynę dla Afrika Korps feldmarszałka Rommla. 13 grudnia 1941 roku okręt i jego „bliźniak” „Alberico da Barbiano” zostały zatopione przez alianckie niszczyciele w bitwie koło przylądka Bon - wraz z jednostkami zginęło ponad 900 członków ich załóg.