W tym artykule zagłębimy się w temat Alberyk III (hrabia Dammartin) i wszystkie konsekwencje, jakie ze sobą niesie. Alberyk III (hrabia Dammartin) jest dziś tematem niezwykle istotnym i wywołał wielką debatę w różnych obszarach. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także konkretne przykłady, które pomogą nam lepiej zrozumieć znaczenie Alberyk III (hrabia Dammartin) w dzisiejszym społeczeństwie. Przyjrzymy się także wpływowi, jaki Alberyk III (hrabia Dammartin) miał na przestrzeni historii i jego ewolucji w czasie. Mamy nadzieję, że pod koniec tego artykułu czytelnicy będą mieli szerszy i pełniejszy pogląd na temat Alberyk III (hrabia Dammartin) i jego znaczenia w dzisiejszym świecie.
| hrabia Dammartin | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona |
Joanna Basset |
| Żona |
Matylda z Clermont |
Alberyk III (także Alberyk II, zm. 20 września 1200 w Lillebonne) – hrabia Dammartin od 1183, pan La Ferté-Alais.
Alberyk był synem pana La Ferté-Alais i pretendenta do hrabstwa Dammartin Alberyka II oraz jego nieznanej z imienia żony[1]. W źródłach po raz pierwszy pojawia się w statucie z 1162[1]. Początkowo był stronnikiem królów francuskich. Pomiędzy 1171 a 1176 zwrócił La Ferté-Alais królowi Ludwikowi VII, który w 1176 rozstrzygnął na korzyść Alberyka spór sukcesyjny o hrabstwo Dammartin, przekazując mu zamek i folwark, znajdujące się tymczasowo pod pieczą królewską[1]. Jednocześnie Ludwik VII wymienił nieruchomość z paryskim Hôtel-Dieu, wskazując, że gdy władał zamkiem Dammartin, podarował folwark między miejscami opisanymi jako Mintriacum i Moriacum, więc po zwrocie własności Alberykowi musiał zrekompensować go inną nieruchomością[1]. W 1185 Alberyk, wraz z żoną Matyldą i synem Renaldem, hrabią Boulogne, nadał ziemie w Dammartin kościołowi św. Piotra[1]. W późniejszy latach przeszedł na stronę Plantagenetów, wskutek czego był zmuszony przenieść się do swoich angielskich dóbr. W 1187 otrzymał w lenno od króla Anglii Henryka II Lillebonne w Normandii, gdzie zmarł 20 września 1200. Został pochowany w klasztorze Jumièges[1].
W 1159 lub 1160 Alberyk poślubił Joannę Basset, wdowę po Gwidonie FitzPain de Ridale i Szymonie z Gerardmoulins. Dzięki temu małżeństwu stał się on właścicielem Piddington w hrabstwie Oxfordshire. Joanna zmarła wkrótce po ślubie[1].
Po 1162 ożenił się z Matyldą, córką hrabiego Clermont Renalda II. Z małżeństwa pochodziło siedmioro dzieci:
Możliwe, że Alberyk i Matylda mieli jeszcze jedną córkę, której wnukami byli Enguerrand i Renald de Picquigny[1].