Aleksander Boruszczak

W dzisiejszym świecie Aleksander Boruszczak stał się tematem o ogólnym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. Jego wpływ obejmuje różne obszary, a jego konsekwencje stają się coraz bardziej widoczne w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, zawodową czy społeczną, Aleksander Boruszczak wywołał debaty, badania i refleksje na temat jego wpływu i zasięgu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Aleksander Boruszczak, od jego pochodzenia i ewolucji po skutki i konsekwencje w naszym środowisku. Ważne jest, aby zrozumieć i dokładnie przeanalizować Aleksander Boruszczak, aby mieć kompleksową i obiektywną wizję jego znaczenia w naszym codziennym życiu.

Aleksander Boruszczak
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1868
Karlovac

Data i miejsce śmierci

5 lutego 1948
Bad Bibra

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Dywizja Litewsko-Białoruska

Stanowiska

dowódca dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Krzyż Wojskowy Karola Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 Medal Rannych – dwukrotnie ranny (Austro-Węgry)

Aleksander Boruszczak (ur. 22 lutego 1868 w Karlovacu, zm. 5 lutego 1948 w Bad Bibra w Saksonii-Anhalt) – generał brygady Wojska Polskiego II RP.

Życiorys

Urodził się 22 lutego 1868 w Karlovacu (niem. Karlstadt), w Chorwacji[1]. Był starszym bratem Teodora (ur. 1874), pułkownika uzbrojenia Wojska Polskiego.

Ukończył pięć klas gimnazjum w Przemyślu[2]. 1 września 1883 wstąpił do Szkoły Kadetów Piechoty w Łobzowie[2]. 18 sierpnia 1886 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii[2][3]. Został przydzielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 55 we Lwowie, w stopniu kadeta-zastępcy oficera ze starszeństwem z 1 września 1886[4]. W 1897 został przeniesiony do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 66 w Koszycach[5]. W 1899 przez sześć miesięcy kształcił się w szkole korpuśnej w Sarajewie w Bośni i Hercegowinie. W 1904 służył w Morawskim Pułku Piechoty Nr 3 w Mostarze, a później w Cieszynie. W 1913 został przeniesiony do Morawskiego Pułku Piechoty Nr 8 w Brnie na stanowisko komendanta 2. batalionu. Na początku I wojny światowej dowodził batalionem, a we wrześniu objął dowództwo tego pułku. Walczył w obronie Twierdzy Przemyśl. 17 września 1915 dostał się do niewoli rosyjskiej. Był przetrzymywany na Kaukazie, uciekł z niewoli 24 kwietnia 1918. Do macierzystego pułku wrócił 19 maja 1918. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie:

  • porucznika (niem. Leutnant) – 1 maja 1890,
  • nadporucznika (niem. Oberleutnant) – 1 listopada 1894,
  • kapitana II klasy (niem. Hauptmann II kl.) – 1 maja 1902,
  • kapitana I klasy (niem. Hauptmann I kl.) – 1906 ze starszeństwem z 1 maja 1902,
  • majora (niem. Major) – 1 listopada 1913,
  • podpułkownika (niem. Oberstleutnant) – 1 września 1915,
  • pułkownika (niem. Oberst) – 11 listopada 1918 ze starszeństwem z 1 maja 1918[2].

1 listopada 1918 w Krakowie, w randze pułkownika, przyjęty został do Wojska Polskiego[6]. Od 5 grudnia 1918 do 29 marca 1919 dowodził 16 pułkiem piechoty Ziemi Tarnowskiej[7]. 22 marca 1919 został mianowany dowódcą III Brygady w Dywizji Litewsko-Białoruskiej[8]. 26 października 1919 objął dowództwo 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. 1 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[9]. 7 lipca 1920 została mu powierzona obrona Wilna. 18 lipca, po poddaniu miasta wojskom sowieckim, został zwolniony ze stanowiska dowódcy dywizji[10].

26 sierpnia 1920 został postawiony w stan oskarżenia przed Trybunałem Obrony Państwa za tchórzostwo w obliczu wroga i oddanie Wilna bez obrony. 11 października 1921 sprawa została przeniesiona do Sądu Wojskowego Dowództwa Okręgu Warszawskiego. Kilka miesięcy później postępowanie zostało umorzone wobec braku znamion czynu przestępnego, a on sam zrehabilitowany. Mimo tego z dniem 1 czerwca 1922 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika z prawem noszenia munduru[11]. W czerwcu 1922 nadano mu Krzyż Walecznych. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[12].

Osiadł w Kiekrzu niedaleko Poznania, później w Goli koło Jarocina. W kampanii wrześniowej 1939 udziału nie brał. Po wkroczeniu Niemców do Wielkopolski podpisał volkslistę. Wiosną 1945 opuścił Golę próbując przedostać się do Austrii. Zmarł na grypę 5 lutego 1948 w Bad Bibra (Saksonia).

Z pierwszego małżeństwa miał troje dzieci[13]. Po śmierci żony 18 września 1919 zawarł związek małżeński z Martą Albertyną z Anderseckow Stickarowską.

Ordery i odznaczenia

7 czerwca 1937 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek generała o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[18].

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia Wojskowa 1931 ↓, s. 369.
  2. ↑ a b c d Kolekcja ↓, 4.
  3. ↑ Według Piotra Staweckiego początek wysługi liczył mu się od dnia 22 lutego 1885.
  4. ↑ Schematismus 1890 ↓, s. 283, 401.
  5. ↑ Schematismus 1898 ↓, s. 498.
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919, poz. 75, tu przyjęty z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika.
  7. ↑ Według Piotra Staweckiego dowództwo 16 pp objął w dniu 29 grudnia 1918.
  8. ↑ Według Piotra Staweckiego dowództwo III Brygady objął 5 kwietnia 1919.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920, s. 352.
  10. ↑ Kolekcja ↓, 48.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 25 lutego 1922, s. 150.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923, s. 738.
  13. ↑ Kolekcja ↓, 77.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 10 czerwca 1922, s. 408.
  15. ↑ Kolekcja ↓, 63–64.
  16. ↑ a b c d e f g Ranglisten 1918 ↓, s. 465.
  17. ↑ a b Kolekcja ↓, 75.
  18. ↑ Kolekcja ↓, 67.

Bibliografia