Znaczenie Aleksander Mierowski w dzisiejszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Aleksander Mierowski był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Jego wpływ na codzienne życie ludzi jest oczywisty i odczuwalny we wszystkich aspektach społeczeństwa. W tym artykule zbadamy dzisiejszą rolę Aleksander Mierowski, analizując jego znaczenie i rolę, jaką odgrywa we współczesnym życiu. Od jego początków po wpływ na współczesny świat, Aleksander Mierowski to temat, który zasługuje na całościowe przestudiowanie i zrozumienie.
| Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1823 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
wydawca, działacz narodowy |
| Narodowość | |
| Rodzice |
Mikołaj Żyła i Anna z d. Błeszyńska; Aleksander Mieroszewski (przybrany ojciec) |
| Małżeństwo |
Joanna Kozłowska |
Aleksander Mierowski, także Jan Aleksander Mierowski (ur. 24 czerwca 1823 w Mysłowicach, zm. ?) – polski wydawca, działacz narodowy, agent Rządu Narodowego na Górny Śląsk.
Urodził się 24 czerwca 1823 roku w Mysłowicach jako Jan, w rodzinie organisty Mikołaja Żyły i żony Anny z domu Błeszyńska, córki kucharza na zamku ordynata mysłowickiego Aleksandra Mieroszewskiego[1][2][3]. W 1835 roku został przybranym synem ordynata[4], który nadał mu swoje imię Aleksander i skrócone z własnego nazwisko Mierowski[5], a także obdarzył go znacznym majątkiem[2].
W okresie Wiosny Ludów, działając prawdopodobnie z inspiracji bytomskiego proboszcza ks. Józefa Szafranka[5], w 1848 roku założył wydawany w Bytomiu „Dziennik Górnośląski”, który propagował idee narodowe. Był także jego głównym redaktorem[6]. W wydawanie czasopisma zaangażował swój majątek, który zostawił mu w spadku Aleksander Mieroszewski[4].
Był także inicjatorem tworzenia polskich instytucji kulturalnych i oświatowych, takich jak: biblioteka i czytelnia Bytomiu, biblioteki w Mysłowicach, Rybniku, Woźnikach i Lublińcu czy Towarzystwo Wzajemnej Oświaty w Mysłowicach[2]. Był także współorganizatorem Klubu Narodowego w Bytomiu oraz Towarzystwa Pracujących dla Oświaty Ludu Górnośląskiego[4].
Po zamknięciu „Dziennika Górnośląskiego” w 1849 roku, dzierżawił młyn od ks. Józefa Szafranka na Piłkach, założył przedsiębiorstwo transportowe, a od połowy 1855 roku mieszkał w Rozbarku (późniejsza część Bytomia), po czym przeprowadził się do Piekar. Tam też 14 stycznia 1857 roku ożenił się z Joanną Kozłowską[7].
W okresie powstania styczniowego, w 1863 roku związał się z ruchem powstańczym[2], włączając się w akcję pomocy powstańcom. Jako agent Rządu Narodowego organizował przerzut broni i amunicji do Królestwa Polskiego. W tym czasie mieszkał w Brzezince (późniejsza część Mysłowic)[8]. Był ścigany listami gończymi. Po upadku powstania przeprowadził się do Galicji, gdzie do końca życia pracował jako pisarz gminny. Data i miejsce jego śmierci nie są znane[7].