Obecnie Aleksandr Ankwab to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po kulturę popularną, Aleksandr Ankwab stał się przedmiotem ciągłego zainteresowania i debaty. Z biegiem czasu zainteresowanie Aleksandr Ankwab wzrosło, co doprowadziło do głębszych badań i wywołania dyskusji na temat jego znaczenia i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia związane z Aleksandr Ankwab, aby zaoferować szerszą i bardziej szczegółową wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Premier Abchazji | |
Okres |
od 24 kwietnia 2020 |
Poprzednik | |
Następca |
Walerij Bganba (p.o) |
Prezydent Abchazji | |
Okres |
od 26 września 2011 |
Poprzednik | |
Następca |
Walerij Bganba (p.o.) |
Wiceprezydent Abchazji | |
Okres | |
Przynależność polityczna |
Aitaira |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Abchazji | |
Okres | |
Przynależność polityczna |
Aitaira |
Poprzednik | |
Następca | |
![]() |
Aleksandr Ankwab (ab. Александр Анқәаб, ros. Александр Золотинскович Анкваб) (ur. 26 grudnia 1952) – abchaski polityk, premier nieuznawanej de iure, choć niezależnej de facto Republiki Abchazji w latach 2005–2010 i ponownie od 2020 do 2024[1][2]. Wiceprezydent (2010–2011) i prezydenta Abchazji (2011–2014)[3].
Urodzony w abchaskiej stolicy, Suchumi, Ankwab ukończył prawo na Uniwersytecie w Rostowie i przez wiele lat był działaczem Komsomołu[4].
W latach 1975–1981 zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości w Abchaskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. W 1981 dołączył do Komitetu Centralnego Partii Komunistycznej Gruzji. W latach 1984–1990 pełnił urząd wiceministra spraw wewnętrznych Gruzińskiej SRR.
Po rozpadzie ZSRR i ogłoszeniu przez Gruzję niepodległości w 1991, Ankwab powrócił do Abchazji, gdzie w latach 1992–1993 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych. W 1994 wyjechał do Moskwy i tam rozpoczął karierę biznesową.
Do Abchazji powrócił w 2000, zakładając ruch Aitaira („Odrodzenie”), skierowany przeciw prezydentowi Władysławowi Ardzinbie. W 2004 ogłosił swój udział w wyborach prezydenckich, jednak został zdyskwalifikowany z powodu nieznajomości języka abchaskiego i niespełnienia cenzusu domicylu. W wyborach udzielił poparcia Siergiejowi Bagapszowi, dzięki czemu przyczynił się do jego zwycięstwa. W następstwie, 14 lutego 2005 prezydent mianował go szefem rządu republiki.
7 lipca 2007 premier Ankwab przeżył próbę zamachu. Został ranny w czasie ostrzału granatowego kolumny rządowych samochodów[5].
Jesienią 2009 Ankwab został nominowany przez prezydenta Bagapsza jako jego kandydat na stanowisko wiceprezydenta w wyborach prezydenckich w grudniu 2009. W związku z tym 11 listopada 2009 obowiązki szefa rządu przejął wicepremier Leonid Łakierbaja[6][7]. W wyborach prezydenckich z 12 grudnia 2009 Bagapsz uzyskał reelekcję, zdobywając ponad 60% głosów poparcia. 12 lutego 2010, wraz z zaprzysiężeniem prezydenta na drugą kadencję, Aleksandr Ankwab objął stanowisko wiceprezydenta Abchazji. Następnego dnia prezydent nowym szefem rządu mianował dotychczasowego ministra spraw zagranicznych, Siergieja Szambę[8][9].
29 maja 2011, po śmierci prezydenta Siergieja Bagapsza, przejął obowiązki szefa państwa[10]. W wyborach prezydenckich zorganizowanych 26 sierpnia 2011 był kandydatem rządzącej partii Zjednoczona Abchazja. Uzyskał 54,86% głosów poparcia, pokonując premiera Siergieja Szambę (21,04%) oraz byłego premiera Raula Chadżimbę (19,83%)[11]. Rosyjskie ministerstwo spraw zagranicznych nazwało wybory „sukcesem”. Wybory nie zostały oficjalne uznane przez zdecydowaną większość państw oraz organizacji międzynarodowych (jako, że Abchazję uznawały tylko 4 państwa na świecie), w tym NATO i OBWE[12][13].
26 września 2011 został zaprzysiężony na stanowisku prezydenta Abchazji[14]. Następnego dnia mianował Leonida Łakierbaję na urząd szefa rządu[15]. 22 lutego 2012 prezydent Ankwab w trakcie podróży z Gudauty do Suchumi, stał się celem kolejnego zamachu (po wybuchu zdalnie sterowanego ładunku auta znalazły się pod ostrzałem z granatników i broni maszynowej), z którego jednak wyszedł cało – zginęło wszakże dwóch jego ochroniarzy. Zamach ten był czwartą próbą uśmiercenia prezydenta Abchazji[16][17].
Wieczorem 27 maja 2014 demonstranci przypuścili szturm na pałac prezydencki w Suchumi. Opozycja pod wodzą Raula Chadżimby podjęła rozmowy z prezydentem, jednak demonstranci wdarli się do pałacu. Ankwab salwował się wówczas ucieczką do rosyjskiej bazy wojskowej w Gudaucie. Opozycja ogłosiła przejęcie władzy powołując Tymczasową Radę Narodową[18]. Rosja, jako zwierzchnik Abchazji, nie potępiła tego wydarzenia, co mogło się wiązać z utratą poparcia Ankwaba przez rosyjskie władze. Stało się to po tym, jak Ankwab sugerował w czasie kryzysu krymskiego, iż Abchazja nie dąży do połączenia z Federacją Rosyjską[19]. 31 maja 2014 abchaski parlament przegłosował rozpisanie przedterminowych wyborów prezydenckich, a dzień później Ankwab podał się do dymisji. P.o. prezydenta został przewodniczący parlamentu Walerij Bganba[20].