Aleksiej Brusiłow

W świecie Aleksiej Brusiłow istnieje ogromna różnorodność podejść, pomysłów i opinii, które mogą generować niezwykle wzbogacającą wymianę wiedzy. Dlatego tak istotne jest głębsze zgłębienie różnych aspektów tego tematu, aby zrozumieć jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od swoich początków po przyszłe implikacje, Aleksiej Brusiłow stał się przedmiotem zainteresowania naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule będziemy starali się zbadać różne aspekty Aleksiej Brusiłow i jego znaczenie we współczesnym świecie, oferując nowe perspektywy i refleksje, które przyczynią się do wzbogacenia debaty wokół tego transcendentalnego tematu.

Ten artykuł dotyczy rosyjskiego oficera. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.
Aleksiej Brusiłow
Алексей Алексеевич Брусилов
Ilustracja
1914
generał kawalerii generał kawalerii
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1853
Tyflis, gubernia tyfliska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

17 marca 1926
Moskwa, RFSRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1872–1917,
1919–1926

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka
I wojna światowa:

wojna domowa w Rosji
wojna polsko-bolszewicka

podpis
Odznaczenia
Broń Świętego Jerzego Broń Złota „Za Waleczność”
Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Wojskowy (Francja) II Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Wielki Oficer Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Oficer Orderu Korony Włoch
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksiej Aleksiejewicz Brusiłow (ros. Алексей Алексеевич Брусилов, ur. 19?/31 sierpnia 1853 w Tyflisie, zm. 17 marca 1926 w Moskwie) – rosyjski generał kawalerii i generał-adiutant, od 1919 w Armii Czerwonej.

Życiorys

Urodził się w Tyflisie 19 sierpnia?/31 sierpnia 1853 jako syn generała-porucznika Alieksjeja Nikołajewicza (Алексей Николаевич). Jego matka Maria Luiza Niestojemska, córka Antoniego Niestojemskiego, była Polką. Ukończył Korpus Paziów i rozpoczął służbę w armii carskiej w roku 1872. Jako oficer kawalerii uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej w latach 1877–1878 na Kaukazie[1]. Następnie od 1879 do 1906 roku był wykładowcą, a później komendantem w Oficerskiej Szkole Kawalerii. Od 1906 roku służył jako dowódca dywizji kawalerii, potem od stycznia 1909 roku jako dowódca 14 Korpusu Armijnego. W latach 1912–1913 pełnił funkcję zastępcy dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego. 6 grudnia 1912 roku mianowany generałem-majorem. 15 sierpnia 1913 roku został dowódcą 12 Korpusu Armijnego w Lublinie. Od początku mobilizacji 19 lipca 1914 roku służył jako dowódca Grupy Proskurowskiej, która 28 czerwca została przemianowana na 8 Armię[1].

Od początku I wojny światowej dowodził skutecznie 8 Armią w czasie walk w Galicji. W marcu 1916 roku został dowódcą Frontu Południowo-Zachodniego. Zaplanował i przeprowadził w lipcu 1916 roku udaną ofensywę na Wołyniu (tzw. ofensywa Brusiłowa) w wyniku której wojska rosyjskie wzięły do niewoli około 250 000 jeńców[1]. Do końca roku jeszcze dwukrotnie podejmował działania zaczepne, jednak nie odnosiły one tak znaczącego sukcesu. W czasie rewolucji lutowej wywierał nacisk na cara Mikołaja II i poparł jego abdykację. Od 4 czerwca do 1 sierpnia 1917 roku najwyższy naczelny dowódca armii rosyjskiej. Pod naciskiem Aleksandra Kiereńskiego podpisał rozkaz o wprowadzeniu kary śmierci na froncie za działalność rewolucyjną. W lipcu podjął kolejną ofensywę, zwaną też ofensywą Kiereńskiego, która ze względu na niskie morale wojsk i słabe wyposażenie szybko się załamała. Po niepowodzeniu operacji 19 lipca 1917 roku został usunięty ze stanowiska i mianowanym doradcą specjalnym Rządu Tymczasowego. Po rewolucji październikowej przeszedł w stan spoczynku, odrzucił też prośbę sił białogwardzistów o przyłączeniu się do kontrrewolucji jako dowódca wojsk białych.

Od 1919 roku służył w Armii Czerwonej. 2 maja 1920 roku wyznaczony został przewodniczącym Rady Specjalnej przy Naczelnym Dowódcy, w skład której weszło kilkunastu generałów armii carskiej. 30 maja Rada na czele z Brusiłowem wsparła swoim autorytetem apel do byłych oficerów carskich o wstępowanie w szeregi Armii Czerwonej do walki z Wojskiem Polskim[1]. W latach 1920–1923 w Ludowym Komisariacie Obrony, a w latach 1923–1924 inspektor kawalerii. Następnie pełnił funkcję doradcy ds. specjalnych w Rewolucyjnej Radzie Wojskowej ZSRR.

Wydał Moi wospominanija (1929).

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Palmer 1998 ↓, s. 71.
  2. ↑ Grwar.ru: Брусилов Алексей Алексеевич. . (ros.).

Bibliografia

  • Alan Palmer: Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1998. ISBN 83-85852-28-X.

Linki zewnętrzne