Alfons Maria Jakob
Alfons Maria Jakob to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Ze względu na swój wpływ na społeczeństwo i kulturę wywołał liczne debaty i sprzeczne opinie. Od początków do chwili obecnej Alfons Maria Jakob był przedmiotem studiów i badań i nadal pozostaje przedmiotem zainteresowania naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Alfons Maria Jakob, analizując jego wpływ, wyzwania i możliwości.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: neurologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Alfons Maria Jakob (ur. 2 lipca 1884 w Aschaffenburgu, zm. 17 października 1931 w Hamburgu) – niemiecki lekarz neurolog i neuropatolog. Niezależnie od Hansa Gerharda Creutzfeldta opisał chorobę znaną dziś jako choroba Creutzfeldta-Jakoba.
Życiorys
Urodził się 2 lipca 1884 roku w Aschaffenburgu jako syn właściciela sklepu. Studiował medycynę na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie i Uniwersytecie w Strasburgu. Następnie pracował w Klinice Psychiatrycznej w Strasburgu u Roberta Wollenberga, 13 lipca 1909 roku obronił swoją dysertację doktorską. Między grudniem 1909 a listopadem 1911 był lekarzem-wolontariuszem (Volontärarzt) i asystentem (Assistenzarzt) w klinice psychiatrycznej w Monachium u Emila Kraepelina, gdzie miał sposobność pracy razem z Franzem Nisslem oraz Aloisem Alzheimerem[1]. W 1911 roku wyjechał do hamburskiego Friedrichsberg (obecnie Schön Klinik Hamburg Eilbe), dużego ośrodka psychiatrycznego prowadzonego przez Wilhelma Weygandta, gdzie podjął pracę w laboratorium anatomicznym Theodora Kaesa. Wkrótce został szefem laboratorium anatomii patologicznej szpitala, a po śmierci Kaesa w 1913 roku zastąpił go na stanowisku prosektora (w czerwcu 1914 roku). Po przerwie przypadającej na lata I wojny światowej, kiedy służył w armii jako szef oddziału neurologiczno-psychiatrycznego szpitala polowego w Brukseli, powrócił do Hamburga i w styczniu 1920 roku habilitował się z neurologii, a w marcu 1924 roku został profesorem nadzwyczajnym. Od stycznia 1919 roku prowadził też prywatną praktykę w Hamburgu.
Jego uczniami byli Onari, Kashida, Hayashi, Robustow, Schükri, Alpers, Davidoff, Globus, Grinker, Rabiner, Winkelman[2].
Przez ostatnie siedem lat życia cierpiał na przewlekłe zapalenie kości. Ostatecznie powstał ropień zaotrzewnowy powikłany niedrożnością porażenną i posocznicą gronkowcową. Po nieudanej operacji Jakob zmarł[1]. Wspomnienia pośmiertne poświęcili mu Globus[3], Lüthy[4], Josephy[5] i Weygandt[6][7].
Dorobek naukowy
Prace Jakoba dotyczyły różnych aspektów neuropatologii: zajmował się urazowymi uszkodzeniami mózgu, a także neuropatologią ataksji Friedreicha i stwardnienia rozsianego. Jako pierwszy opisał chorobę Alpersa i, niezależnie od Hansa Gerharda Creutzfeldta, chorobę znaną dziś jako choroba Creutzfeldta-Jakoba. Gdy wykładał w Ameryce Północnej i Południowej, napisał pracę o neuropatologicznych aspektach żółtej febry. Na zaproszenie brazylijskiego rządu przez trzy miesiące prowadził kurs neuropatologii w Rio de Janeiro. Wykładał też w Buenos Aires, Santiago i Montevideo[8].
Wybrane prace
- Über die feinere Histologie der sekundären Faserdegeneration in der weissen Substanz des Rückenmarks (mit besonderer Berücksichtigung der Abbauvorgänge), 1912
- Experimentelle Untersuchungen über die traumatischen Schädigungen des Zentralnervensystems (mit besonderer Berücksichtigung der Commotio cerebri und Kommotionsneurose), 1912
- Die extrapyramidalen Erkrankungen: mit besonderer Berüchsicktigung der pathologischen Anatomie und Histologie und der Pathophysiologie der Bewegungsstörungen. Monographien aus dem Gesamtgebiete der Neurologie und Psychiatrie, Berlin, 1923
- Normale und pathologische Anatomie und Histologie des Grosshirns. Leipzig, 1927-1928
- Das Kleinhirn. W: Handbuch der mikroskopischen Anatomie. Berlin, 1928
- Die Syphilis des Gehirns und seiner Häute. W: Oswald Bumke (Hrsg.): Handbuch der Geisteskrankheiten. Berlin, 1930
Przypisy
- ↑ a b Sammet K. Alfons Jakob (1884-1931). „Journal of Neurology”. 255 (11), s. 1852–1853, 2008. DOI: 10.1007/s00415-008-0918-3. PMID: 18500487.
- ↑ Hassin GB. Jakob, Alfons: W: Webb Haymaker (ed.): The Founders of Neurology. One Hundred and Thirty-Three Biographical Sketches. Prepared for the Fourth International Neurological Congress in Paris by Eighty-Four Authors. Springfield: C.C.Thomas, 1953, s. 184-186
- ↑ Globus JH. Obituary Alfons Jakob, M.D. The Journal of Nervous and Mental Disease 75:108–110, 1932
- ↑ Lüthy F: Alfons Jakob. Schweizer Archiv für Neurologie und Psychiatrie 29, ss. 189–191, 1932
- ↑ Josephy, Alfons Jakob, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 138 (1), 1932, s. 165–168, DOI: 10.1007/BF02870571, ISSN 0303-4194 (niem.).
- ↑ Weygandt W. Zum Andenken an Professor Jakob, Psychiatrisch-neurologische Wochenschrift 31, ss. 582–586, 1931
- ↑ Weygandt W. Zum Andenken an Professor Jakob. Dtsch Z Nervenheilk 123, ss. I–IV, 1931
- ↑ Triarhou LC. Alfons Maria Jakob (1884-1931), neuropathologist par excellence. Scientific endeavors in Europe and the Americas. „European Neurology”. 61 (1), s. 52–58, 2009. DOI: 10.1159/000175123. PMID: 19033723.
Linki zewnętrzne
- Alfons Maria Jakob w bazie Who Named It (ang.)