Alfred Furmański

W tym artykule szczegółowo zbadamy Alfred Furmański, odnosząc się do jego znaczenia i wpływu w różnych obszarach codziennego życia. Alfred Furmański odgrywa fundamentalną rolę w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ wpływa na wszystko, od decyzji osobistych po politykę rządu. W całym tekście szczegółowo zbadamy jego wpływ na życie ludzi, a także jego znaczenie w świecie zawodowym i akademickim. Przeanalizujemy także jego ewolucję w czasie i wpływ na rozwój technologiczny i kulturowy. Dzięki kompleksowemu i krytycznemu podejściu, ten artykuł ma na celu przedstawienie szerokiej i kompletnej wizji Alfred Furmański, pozwalając czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i zakres w dzisiejszym społeczeństwie.

Alfred Furmański
Maciej, Józef Hoffmann
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1909
Zasław

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1944
Żabikowo

Przebieg służby
Lata służby

1930–1943

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Wielkopolska Tajna Organizacja Powstańców
AK Armia Krajowa

Jednostki

61 Pułk Piechoty (II RP), pluton zwiadu kolarskiego

Stanowiska

Dowódca Obwód WTOP Środa, Komendant IR Środa Wielkopolska

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa

Alfred Furmański ps. „Maciej”, nazwisko okupacyjne Józef Hoffmann (ur. 9 grudnia?/22 grudnia 1909 w Zasławiu, zm. 12 sierpnia 1944 w Żabikowie) – oficer Wojska Polskiego, WTOP i AK.

Życiorys

Alfred Furmański, syn Józefa i Franciszki, w czasie rewolucji bolszewickiej wraz z matką przeniósł się do Siedlec i tam po skończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum. Potem przeniósł się do Warszawy. Odbył służbę wojskową w 61 pułku piechoty i ukończył szkołę podoficerską. Wstąpił do szkoły podchorążych dla podoficerów zawodowych. Po ćwiczeniach w Bydgoszczy został dowódcą plutonu[1].

W 1939 brał udział w bojach odwrotowych na odcinku Kutno-Sochaczew i w obronie Warszawy. Dowodził wówczas plutonem zwiadu kolarskiego, a w Warszawie kompanią 61 Pułku Piechoty. W tym samym roku został osadzony przez Niemców w oflagu XIB, w Brunszwiku. W czasie transportu do oflagu IIC w Woldenburgu zbiegł z transportu kolejowego w Palędziu pod Poznaniem 22 czerwca 1940. Schronienia i pomocy udzieliła mu łączniczka ZWZ, Gertruda Stankiewicz, która ulokowała go we wsi Dąbrowa[1]. Następnie Furmański został zaopatrzony w fałszywe dokumenty na nazwisko Józef Hoffmann i w lipcu 1940 przerzucony jako robotnik rolny do Podgaju, w powiecie średzkim. Tam pomocy udzielił mu Michał Matłowski. Następnie skontaktował się z Konradem Latanowiczem ("Profesor"). W latach 1941–1942 zorganizował szkielet dowódczy konspiracji średzkiej. Wiosną 1942 został zaprzysiężony do AK przez kpt. Jana Kamińskiego ("Franek"). Przejściowo dowodził Obwodem WTOP Środa Wielkopolska. Oficjalnie był zatrudniony jako robotnik leśny w Janowie[1].

W kwietniu 1942 organizował od podstaw Inspektorat Rejonowy Środa Wielkopolska i na wniosek Franciszka Unruga został powołany na jego dowódcę[2]. Prowadził też akcję scaleniową NOB i NOW z AK. Latem 1943, jako oficer zrzutowy, opracował plany odbioru zrzutów lotniczych dla IR Środa Wielkopolska w Janowie i pod Kostrzynem. Był organizatorem placówek odbiorczych "Proso 1" i "Proso 2". Po wykryciu przez Niemców materiałów zrzutowych aresztowany 16/17 września 1943 w gajówce Janowo[3].

Alfred Furmański przeszedł ciężkie śledztwo w Domu Żołnierza i Żabikowie. Nie ujawnił swoich danych oraz tajemnic konspiracyjnych. Zmarł w następstwie tortur 12 sierpnia 1944. Jego zgon został odnotowany przez Gestapo z fałszywymi danymi personalnymi w aktach USC w Poznaniu. Został awansowany do stopnia porucznika służby stałej AK.

Przypisy

  1. ↑ a b c Furmański Alfred, Marian Woźniak, Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej, s. 162.
  2. ↑ Marian Woźniak, Polskie organizacje konspiracyjne w regionie średzkim, Stanisław Nawrocki (red.), Dzieje Środy Wielkopolskiej, t. II, s. 112-143.
  3. ↑ Furmański Alfred, Marian Woźniak, Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej, s. 163.

Bibliografia

  • Dzieje Środy Wielkopolskiej i jej regionu, tom II, red. S. Nawrocki, Środa Wielkopolska 1990.
  • Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej, red. M. Woźniak, Poznań 1998.