W tym artykule poruszony zostanie temat Ali ibn Sa’id, który staje się coraz bardziej istotny w dzisiejszym społeczeństwie. Z różnych perspektyw i kontekstów Ali ibn Sa’id stał się przedmiotem zainteresowania liderów, badaczy, naukowców i ogółu społeczeństwa. W całej historii Ali ibn Sa’id był przedmiotem dyskusji i debat, podsycając rozmowy i pytania, które doprowadziły do znaczących postępów w różnych obszarach. W tym sensie istotne jest głębsze zagłębienie się w analizę Ali ibn Sa’id, biorąc pod uwagę jego obecny wpływ i możliwe przyszłe implikacje, które pozwala nam dostrzec. Dlatego ten artykuł będzie miał na celu przedstawienie kompleksowej i aktualnej wizji Ali ibn Sa’id, w celu promowania większego zrozumienia i refleksji na temat tego tematu, który jest tak istotny we współczesnym społeczeństwie.
![]() | |
Sułtan Zanzibaru | |
Okres |
od 19 lutego 1890 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
1854 |
Data śmierci |
5 marca 1893 |
Ojciec | |
Rodzeństwo |
Suwajni ibn Sa’id, Turki ibn Sa’id, Barghasz ibn Sa’id, Madżid ibn Sa’id |
Odznaczenia | |
![]() |
Ali I ibn Sa’id al-Busa’idi (arab. علي بن سعيد البوسعيد, ʿAlī ibn Saʿīd al-Būsaʿīdī; ur. przed 24 września 1854 w Maskacie[1], zm. 5 marca 1893 w Stone Town) – piąty sułtan Zanzibaru od 13 lutego 1890 roku aż do swojej śmierci.
Był dziewiętnastym dzieckiem i piętnastym synem (z 37 potomstwa) sułtana Omanu i Zanzibaru, Sa’ida ibn Sultana. Po jego śmierci państwo podzielone zostało na 2 części pomiędzy dwóch synów. Wskutek walk rządzący sułtanatami zmieniali się szybko, co dawało relatywnie dalekiemu w kolejce do tronu Alemu szanse na zostanie władcą. W 1890 został odznaczony Orderem Gwiazdy Indii, jednak ceną za to było przyjęcie protektoratu brytyjskiego nad Zanzibarem, sąsiednimi wyspami i częścią wybrzeża, a niemieckiego nad Tanganiką (na mocy traktatu Heligoland-Zanzibar). Rok później pozwolił na zmianę sposobu zarządzania i pozwolił mianować brytyjskiego ministra na stanowisko premiera. W 1892 Włosi zmusili go, by wydzierżawił im posiadane miasta na somalijskim wybrzeżu: Mogadiszu, Warshiikh, Markę i Baraawe, które potem weszły w skład Somali Włoskiego. Został zastąpiony przez swego siostrzeńca, Hamada ibn Suwajniego[1].
Miał z małżeństwa cztery córki i syna: