Almirante Lynch (1912)

W tym artykule zagłębimy się w Almirante Lynch (1912), temat, który ostatnio wywołał zainteresowanie i debatę. Almirante Lynch (1912) to temat, który przykuł uwagę ekspertów, entuzjastów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie w różnych dziedzinach. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Almirante Lynch (1912) okazał się dziś tematem o ogromnym znaczeniu. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Almirante Lynch (1912), analizując jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na społeczeństwo. Dodatkowo zbadamy możliwe scenariusze przyszłości i zastanowimy się nad ich znaczeniem w dzisiejszym świecie.

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.
Almirante Lynch
Ilustracja
Bliźniaczy niszczyciel „Almirante Condell”
Klasa

niszczyciel

Typ

Almirante Lynch

Historia
Stocznia

J. Samuel White, Cowes

Położenie stępki

listopad 1911

Wodowanie

28 września 1912

 Armada de Chile
Wejście do służby

1913

Wycofanie ze służby

grudzień 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 1430 ton
pełna: 1850 t

Długość

100,8 metra całkowita
97,5 m między pionami

Szerokość

9,9 m

Zanurzenie

maksymalne: 3,35 m

Napęd
3 zespoły turbin parowych Parsonsa o łącznej mocy 30 000 KM
6 kotłów, 3 śruby
Prędkość

31 węzłów

Zasięg

2750 Mm przy prędkości 15 węzłów

Uzbrojenie
6 dział kal. 102 mm (6 x I)
4 km kal. 7,7 mm (4 x I)
Wyrzutnie torpedowe

4 × 450 mm (4 x I)

Załoga

160

Almirante Lynch – chilijski niszczyciel z początku XX wieku, pierwsza jednostka typu Almirante Lynch. Okręt został zwodowany 28 września 1912 roku w brytyjskiej stoczni J. Samuel White w Cowes, a w skład Armada de Chile wszedł w 1913 roku. Jednostka została skreślona z listy floty po ponad 30-letniej służbie w grudniu 1945 roku.

Projekt i budowa

Niszczyciele typu Almirante Lynch zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii na początku 1911 roku[1]. W momencie budowy okręty te należały do największych i najsilniej uzbrojonych jednostek tej klasy na świecie[1][2]. Z zamówionych sześciu niszczycieli tylko dwa zostały ukończone do wybuchu I wojny światowej i odebrane przez Armada de Chile; pozostałe cztery zostały zarekwirowane przez rząd brytyjski i wcielone do Royal Navy jako HMS „Faulknor”, HMS „Broke”, HMS „Botha” i HMS „Tipperary”[1][2][a].

„Almirante Lynch” zbudowany został w stoczni J. Samuel White w Cowes[1][2]. Stępkę okrętu położono w listopadzie 1911 roku, a zwodowany został 28 września 1912 roku[1].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był dużym niszczycielem o długości całkowitej 100,8 metra (97,5 metra między pionami), szerokości 9,9 metra i maksymalnym zanurzeniu 3,35 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 1430 ton, a pełna 1850 ton[2][3]. Siłownię okrętu stanowiły trzy zestawy turbin parowych systemu Parsonsa(inne języki) o łącznej mocy 30 000 KM, do których parę dostarczało sześć kotłów White-Forster[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego trzema śrubami okrętu wynosiła 31 węzłów[2][3]. Okręt zabierał zapas 427 ton węgla i 80 ton paliwa płynnego, co zapewniało zasięg wynoszący 2750 Mm przy prędkości 15 węzłów[1][2].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składało się sześć pojedynczych dział kalibru 102 mm (4 cale) Armstrong L/40 i cztery pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/94[1][2]. Broń torpedową stanowiły cztery pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali)[1][2][b].

Załoga okrętu składała się z 160 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][3].

Służba

Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1913 roku[1]. Podczas 6-godzinnej próby prędkości „Almirante Lynch” osiągnął 31,8 węzła[2][3]. 7 lutego 1914 roku niszczyciel wraz z bliźniaczym „Almirante Condell” wypłynął w rejs do Chile, docierając na miejsce 22 kwietnia 1914 roku[1]. W 1930 roku okręt poddano modernizacji: przystosowano kotły do opalania wyłącznie paliwem płynnym (co powiększyło zasięg do 4200 Mm przy prędkości 15 węzłów), a także zdemontowano pojedyncze wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm, instalując w zamian dwa podwójne aparaty kal. 533 mm[1]. Jednostkę wycofano po 32 latach służby w grudniu 1945 roku[1][5].

Uwagi

  1. ↑ W 1920 roku Brytyjczycy zwrócili Chile zarekwirowane niszczyciele, z wyjątkiem utraconego w bitwie jutlandzkiej HMS „Tipperary”[1].
  2. ↑ Brytyjskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Gogin 2015 ↓.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 409.
  3. ↑ a b c d Moore 1990 ↓, s. 304.
  4. ↑ DiGiulian 2018 ↓.
  5. ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 422.

Bibliografia

Niszczyciele typu Almirante Lynch / Faulknor / Almirante Williams
Armada de Chile (pozyskane do 1914)
Royal Navy (przejęte w 1914)
  • „Faulknor” (ex-„Almirante Simpson”)
  • „Broke” (ex-„Almirante Goñi”)
  • „Botha” (ex-„Almirante Williams Robellado”)
  • „Tipperary” (ex-„Almirante Riveros”)
Armada de Chile (odzyskane w 1920)