Amália Rodrigues

W tym artykule będziemy eksplorować i analizować Amália Rodrigues z różnych perspektyw i podejść. Amália Rodrigues to temat, który na przestrzeni lat wzbudził zainteresowanie wielu osób, a w tym artykule zagłębimy się w jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na różne obszary życia codziennego, Amália Rodrigues wywołał debatę i refleksję w różnych sektorach. Mamy nadzieję, że w tym artykule zaoferujemy pełny i wzbogacający wgląd w Amália Rodrigues, zapewniając naszym czytelnikom głębsze i bardziej znaczące zrozumienie tego tematu.

Amália Rodrigues
Ilustracja
Imię i nazwisko

Amália da Piedade Rodrigues

Pseudonim

Królowa fado

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1920
Lizbona

Data i miejsce śmierci

6 października 1999
Lizbona

Gatunki

fado

Zawód

śpiewaczka

Wydawnictwo

EMI-Valentim de Carvalho

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia) Oficer Orderu Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Kawaler Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Amália Rodrigues – graffiti w Lizbonie

Amália da Piedade Rodrigues (ur. 23 lipca 1920 w Lizbonie, zm. 6 października 1999 tamże) – portugalska śpiewaczka fado, powszechnie uważana za najwybitniejszą reprezentantkę tego gatunku. Chociaż we wszystkich jej dokumentach oficjalnych figuruje data urodzenia 23 lipca, Amália zawsze obchodziła swoje urodziny 1 lipca (w sezonie na czereśnie)[1].

Zarys biografii

Pochodziła z ubogiej rodziny, zamieszkałej w nadrzecznej dzielnicy Lizbony.

Dała się poznać na całym świecie, jako „Królowa fado” i ze względu na rangę przypisywaną temu gatunkowi muzyki w kulturze portugalskiej, została uznana przez wielu za ambasadora Portugalii.

Wielokrotnie występowała za granicą. Do najważniejszych jej koncertów zalicza się występy w Paryżu, Londynie i Rzymie. Równie ważny był dla jej popularności na świecie udział w 1950 w koncertach związanych z planem Marshalla, gdzie z każdego kraju będącego jego beneficjentem wystąpił jeden artysta, artystka lub zespół. Chętnie występowała wspólnie ze śpiewakami operowymi (Rzym, Teatro Argentina). Lubiła słuchać muzyki poważnej.

Została pochowana na cmentarzu Prazeres w Lizbonie, a następnie jej prochy przeniesiono do Narodowego Panteonu w Lizbonie. Po jej śmierci w Portugalii ogłoszono trzydniową żałobę narodową. W pogrzebie uczestniczyło ponad sto tysięcy osób.

W 2008 miał swoją premierę na świecie (a w 2010 w Polsce) biograficzny film o jej życiu Amalia. Królowa Fado w reżyserii Carlosa Coelho da Silva.

Dyskografia

  • Perseguição, 1945
  • Tendinha, 1945
  • Fado do Ciúme, 1945
  • Ai Mouraria, 1945
  • Maria da Cruz, 1945
  • Ai Mouraria, 1951/52
  • Sabe-se Lá, 1951/52
  • Novo Fado da Severa, 1953
  • Uma Casa Portuguesa, 1953
  • Primavera, 1954
  • Tudo Isto é Fado, 1955
  • Foi Deus, 1956
  • Amália no Olympia, 1957
  • Povo que Lavas no Rio, 1963
  • Estranha Forma de Vida, 1964
  • Amália Canta Luís de Camões, 1965
  • Formiga Bossa Nossa, 1969
  • Amália e Vinicius, 1970
  • Com que Voz, 1970
  • Fado Português, 1970
  • Oiça Lá ó Senhor Vinho, 1971
  • Amália no Japão, 1971
  • Cheira a Lisboa, 1972
  • Amália no Canecão, 1976
  • Cantigas da Boa Gente, 1976
  • Lágrima, 1983
  • Amália na Broadway, 1984
  • O Melhor de Amália - Estranha Forma de Vida, 1985
  • O Melhor de Amália volume 2 - Tudo Isto é Fado, 1985
  • Obsessão, 1990
  • Abbey Road 1952, 1992
  • Segredo, 1997

Przypisy

  1. ↑ Biografia śpiewaczki