Amarante (Portugalia)
Obecnie Amarante (Portugalia) to temat, który przyciąga uwagę wielu ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Amarante (Portugalia) zdołał wzbudzić duże zainteresowanie i debatę w różnych sektorach. Z biegiem lat Amarante (Portugalia) ewoluował i zyskał nowe wymiary, dzięki którym jest dziś aktualny. W tym artykule zbadamy różne aspekty Amarante (Portugalia), od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na współczesne społeczeństwo. Poprzez szczegółową analizę staramy się lepiej zrozumieć to zjawisko i zastanowić się nad jego znaczeniem w naszym codziennym życiu.
| gmina | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dystrykt | |||||
| Kraina historyczna | |||||
| Region (NUTS 2) | |||||
| Podregion (NUTS 3) | |||||
| Powierzchnia |
299,25 km² | ||||
| Populacja (2011) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
187,86 os./km² | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba sołectw |
40 | ||||
Położenie na mapie Portugalii
| |||||
| 41°16′N 8°04′W/41,266667 -8,066667 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Amarante – miejscowość w Portugalii, leżąca w dystrykcie Porto, w regionie Północ w podregionie Tâmega, położona nad rzeką Tâmega. Miejscowość jest siedzibą gminy o tej samej nazwie. W miasteczku znajduje się XVI-wieczny klasztor São Gonçalo, ruiny dworu Solar dos Magalhães (został splądrowany w 1809) oraz barokowy most z 1790 nad rzeką Tâmega[2]. Pochodzenie Amarante pochodzi od prymitywnych ludów, które polowały i gromadziły się w Serra da Aboboreira, kiedyś w epoce kamienia łupanego, i rozszerzyły się w epoce brązu, a później na romanizację Półwyspu Iberyjskiego.
Demografia
| Liczba ludności gminy Amarante (1801–2011) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1801 | 1849 | 1900 | 1930 | 1960 | 1981 | 1991 | 2001 | 2004 | 2011 |
| 1 416 | 15 918 | 32 931 | 37 796 | 47 823 | 54 159 | 56 092 | 59 638 | 61 029 | 56 217[1] |
Sołectwa
Sołectwa gminy Amarante (ludność wg stanu na 2011 r.)[1]
- Aboadela – 783 osoby
- Aboim – 596 osób
- Ansiães – 623 osoby
- Ataíde – 1002 osoby
- Bustelo – 521 osób
- Canadelo – 121 osób
- Candemil – 771 osób
- Carneiro – 311 osób
- Carvalho de Rei – 187 osób
- Cepelos – 1758 osób
- Chapa – 301 osób
- Fregim – 2789 osób
- Freixo de Baixo – 1434 osoby
- Freixo de Cima – 2203 osoby
- Fridão – 863 osoby
- Gatão – 1586 osób
- Gondar – 1686 osób
- Jazente – 542 osoby
- Lomba – 793 osoby
- Louredo – 638 osób
- Lufrei – 1777 osób
- Madalena – 1956 osób
- Mancelos – 3114 osób
- Oliveira – 862 osoby
- Olo – 371 osób
- Padronelo – 884 osoby
- Real – 3142 osoby
- Rebordelo – 365 osób
- Salvador do Monte – 1066 osób
- Sanche – 509 osób
- Santa Cristina de Figueiró – 1370 osób
- Santiago de Figueiró – 2458 osób
- São Gonçalo – 6540 osób
- São Simão de Gouveia – 633 osoby
- Telões – 4232 osby
- Travanca – 2278 osób
- Várzea – 383 osoby
- Vila Caiz – 3026 osób
- Vila Chã do Marão – 940 osób
- Vila Garcia – 803 osoby
Współpraca
Przypisy
- ↑ a b c Statistics Portugal , www.ine.pt (ang.).
- ↑ Fiona Dunlop: Portugalia. Warszawa: G+J RBA, 2012, s. 91, seria: Przewodnik National Geographic Wakacje na Walizkach. ISBN 978-83-7596-295-6.