Analogi gonadoliberyny
W dzisiejszym świecie Analogi gonadoliberyny stał się tematem bardzo interesującym i istotnym. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Analogi gonadoliberyny jest tematem, który nadal budzi debatę i kontrowersje. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Analogi gonadoliberyny, od jego powstania do dzisiejszego wpływu. Przyjrzymy się jego ewolucji na przestrzeni lat, różnym interpretacjom i roli we współczesnym świecie. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten ekscytujący i intrygujący temat.
Analogi gonadoliberyny – grupa leków stosowanych w ginekologii i onkologii do hamowania pulsacyjnego uwalniania gonadoliberyny. Wiążą się one z receptorami w przednim płacie przysadki, hamując wydzielanie lutropiny i folikulotropiny. Specyfiki z tej grupy wywołują farmakologiczną (całkowicie odwracalną) kastrację. Leki te znajdują zastosowanie w leczeniu hormonozależnej odmiany raka sutka (z obecnością receptorów estrogenowych i progesteronowych) w komórkach guza u kobiet przed menopauzą, raka stercza, endometriozy, mięśniaków macicy, przedwczesnego pokwitania pochodzenia ośrodkowego.
Należą tu dwie podgrupy leków:
- antagonisty gonadoliberyny (cetroreliks, ganireliks, abareliks, degareliks)
- agonisty gonadoliberyny (leuprorelina, buserelina, nafarelina, histrelina, goserelina, deslorelina).
Bibliografia
- Grzegorz H. Bręborowicz (red.): Położnictwo i ginekologia. T. 2: Ginekologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 884. ISBN 978-83-200-3541-4.
