Anastazy z Synaju

W tym artykule zostanie poruszony temat Anastazy z Synaju, który na przestrzeni lat był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach. Anastazy z Synaju to temat, który wywołał kontrowersje i debatę ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia zaproponowane w odniesieniu do Anastazy z Synaju, aby zapewnić wszechstronną i kompletną wizję tego tematu. Podobnie zbadane zostaną implikacje i konsekwencje, jakie Anastazy z Synaju miał w różnych kontekstach, a także możliwe sposoby stawienia czoła wyzwaniom, jakie stwarza. Poprzez krytyczną refleksję i rygorystyczną analizę będziemy starali się przyczynić do zrozumienia i poznania Anastazy z Synaju, aby wzbogacić debatę i promować wzbogacającą i konstruktywną wizję na ten temat.

Święty
Anastazy Synajski
święty mnich
Ilustracja
Anastazy Synajski w klasztorze na obrazie Rembrandta.
Data i miejsce urodzenia

ok. 610
Aleksandria

Data i miejsce śmierci

ok. 685-700
Góra Mojżesza (Synaj)

Czczony przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

21 kwietnia (kat.),
20 kwietnia/3 maja (praw.)

Multimedia w Wikimedia Commons

Anastazy z Synaju, również Anastazy Synaita lub Anastazy Synajski, cs. Prepodobnyj Anastasij, igumien Sinajskoj gory (ur. ok. 610 w Aleksandrii, zm. przed 700 na Górze Synaj) – egzegeta chrześcijański[1], jeden z ważniejszych wschodnich, greckojęzycznych pisarzy kościelnych VII wieku, kapłan, mnich, opat klasztoru św. Katarzyny na Synaju, czczony jako święty przez Kościół prawosławny jak i katolicki.

Nie należy mylić go z wcześniej żyjącym mnichem z klasztoru św. Katarzyny, późniejszym patriarchą Aleksandrii, Anastazym I (zm. 599).

Spuścizna teologiczna

Podstawowe dzieła Anastazego to:

  • Viae Dux (w obronie Chalcedońskiego Credo)
  • Qaestiones et Responsiones
  • Hexaemeron (PG 89,963)
  • Homilia I, II, III de creatione hominis
  • Narrationes

W Heksameronie przestrzega przed zbyt literalnym odczytaniem opisu z Księgi Rodzaju. W ten błąd popadają wszyscy ci, którzy nie potrafią duchowo odczytać opowiadania o owocach i drzewach w raju. Podobnie jak Manichejczycy i Ofici, czczą oni węża jako dobroczyńcę, który dostarczył ludziom pożywienia, dzięki któremu otworzyły się im oczy. Dzięki wężowi doszło do pożycia małżeńskiego, a w konsekwencji także i świata. W tej logice również i Wcielenie Syna Bożego zawdzięczamy wężowi[2].

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele prawosławnym i greckokatolickim, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, obchodzone jest 20 kwietnia/3 maja[3], tj. 3 maja według kalendarza gregoriańskiego[4].

Niektóre źródła podają dzień 21 kwietnia, jako dzień pamięci w Kościele katolickim[5][6] prawdopodobnie za Baroniuszem[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Anastazy Synajski, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  2. ↑ Heksameron 10 (PG 89, 1021 BC) oraz 11 (PG 89,1044 B); por. A. Orbe SJ, El Pecado Original y el matrimonio en la teologia del II s., "Gregorianum", 45 (1964), s. 468-469
  3. ↑ podwójne datowanie
  4. ↑ prep. Anastazy Synaita na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
  5. ↑ St. Anastasius the Sinaite - Catholic Online (ang.)
  6. ↑ Żywoty Świętych (21 kwietnia).pdf. . .
  7. ↑ Anastazy I, patriarcha antiocheński na DEON.pl (SJ i Wydawnictwo WAM)

Linki zewnętrzne