Anatolij Łukjanow
W tym artykule przyjrzymy się Anatolij Łukjanow z różnych perspektyw. Anatolij Łukjanow to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób, a jego wpływ był odczuwalny w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę popularną. Na następnych kilku stronach sprawdzimy, co oznacza Anatolij Łukjanow, dlaczego jest ważny i jakie ma znaczenie w dzisiejszym świecie. Mamy nadzieję, że podchodząc do tego tematu z różnych punktów widzenia, przedstawimy kompleksowy przegląd, który zachęci do refleksji i debaty.
_(cropped).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1930 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 stycznia 2019 |
| Przewodniczący Rady Najwyższej ZSRR | |
| Okres |
od 1990 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Anatolij Iwanowicz Łukjanow (ros. Анато́лий Ива́нович Лукья́нов, ur. 7 maja 1930 w Smoleńsku, zm. 9 stycznia 2019 w Moskwie[1]) – radziecki i rosyjski polityk, ostatni przewodniczący Rady Najwyższej ZSRR (1990–1991).
Życiorys
W 1953 ukończył studia na Wydziale Prawnym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, a 1956 aspiranturę na tym wydziale (na którym pracował jako wykładowca), 1961 został kandydatem nauk prawnych. W latach 1961–1976 był starszym referentem i zastępcą kierownika wydziału Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, 1976–1977 pracował w aparacie KC KPZR, brał udział w przygotowaniu projektu Konstytucji ZSRR z 1977, następnie w grudniu 1977 wrócił do pracy w Radzie Najwyższej ZSRR i został szefem Sekretariatu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. W styczniu 1983 ponownie przeniesiony do pracy w KC KPZR, w którym został zastępcą kierownika i potem kierownikiem wydziału, 1985 został deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR, a 1989 deputowanym ludowym ZSRR. W styczniu 1987 został sekretarzem KC KPZR, we wrześniu 1988 zastępcą członka Biura Politycznego KC KPZR, w marcu 1990 został przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. 29 sierpnia 1991 został aresztowany, był poddawany śledztwu do zwolnienia w grudniu 1992. W grudniu 1993 wybrany deputowanym Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej; później dwukrotnie uzyskał reelekcję. Od czerwca 1997 deputowany Zgromadzenia Parlamentarnego Związku Rosji i Białorusi. Odznaczony Orderem Rewolucji Październikowej, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy i wieloma medalami. Pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[2].