André Caplet

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w André Caplet, temat, który na przestrzeni dziejów wzbudził zainteresowanie wielu ludzi. Jest to szeroka i różnorodna koncepcja, która obejmuje różne aspekty, od wpływu na społeczeństwo po znaczenie na poziomie osobistym. André Caplet był przedmiotem badań, debat i refleksji, generując sprzeczne opinie i rodząc podstawowe pytania. W tym artykule będziemy badać różne podejścia i perspektywy, które pojawiły się wokół André Caplet, w celu zaoferowania pełnej i wzbogacającej wizji tego bardzo istotnego tematu. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po André Caplet i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania ten fascynujący temat!

André Caplet
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1878
Hawr

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

22 kwietnia 1925
Neuilly-sur-Seine

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

André Caplet (ur. 23 listopada 1878 w Hawrze, zm. 22 kwietnia 1925 w Neuilly-sur-Seine[1][2]) – francuski kompozytor i dyrygent.

Życiorys

Uczył się gry na skrzypcach w Hawrze i od 12. roku życia grał w orkiestrze miejscowego teatru[1]. W latach 1896–1899 studiował w Konserwatorium Paryskim, gdzie uczył się harmonii u Xaviera Lerouxa, akompaniamentu u Paula Vidala i kompozycji u Charlesa Lenepveu[1]. W 1896 roku debiutował jako dyrygent[2][3]. Od 1899 do 1910 roku był dyrektorem muzycznym Théâtre de l’Odéon[3]. Za kantatę Myrrha otrzymał w 1901 roku nagrodę Prix de Rome[1][2]. W 1907 roku poznał Claude’a Debussy’ego, z którym utrzymywał odtąd bliską przyjaźń[1]. Podejmował się prac korektorskich i transkrypcji jego utworów[1]. Zorkiestrował Le Martyre de Saint Sébastien i dyrygował jego paryską premierą w 1911 roku[1][2]. W latach 1910–1914 dyrygował operą w Bostonie[1][2][3].

Uczestniczył w I wojnie światowej, w trakcie której został ofiarą ataku gazowego[1][3]. Po rekonwalescencji nie powrócił do pełnego zdrowia i wycofał się z działalności publicznej[1].

Twórczość

Przyjaźnił się z Debussym i był odpowiedzialny za orkiestrację wielu jego dzieł, poza Le Martyre de Saint Sébastien także m.in. Gigues, Children’s Corner i Pagodes[1][3]. W swojej własnej twórczości z czasem wyzwolił się od wpływów Debussy’ego i zaczął poszukiwać własnego języka muzycznego[2], wprowadzając oryginalny, nieco mistycyzujący ton[1]. Kompozycje Capleta cechują się kontrapunktowością i melodyjnością[2], łączą w sobie surowość i prostotę z nowoczesnością środków wyrazu[1].

Komponował utwory orkiestrowe, instrumentalne i sakralne, m.in. Epiphanie na wiolonczelę i orkiestrę (1923), Conte fantastique na harfę i kwartet smyczkowy według E.A. Poego (1919), Le miroir de Jésus na mezzosopran, chór żeński, harfę i instrumenty smyczkowe (1923)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 25. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 145. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b c d e The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 144. ISBN 978-0-19-957854-2.

Linki zewnętrzne