W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Andrzej Braiter, zajmując się jego różnymi aspektami, znaczeniem w dzisiejszym społeczeństwie i znaczeniem we współczesnym świecie. Idąc tym tropem, przeanalizujemy wpływ, jaki Andrzej Braiter wywarł na różne obszary, od kultury i polityki po technologię i gospodarkę. Zanurzymy się w jego historii, implikacjach i ewolucji w czasie, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na nasze codzienne życie. Ponadto przyjrzymy się perspektywom Andrzej Braiter na przyszłość i możliwemu rozwojowi w nadchodzących latach, a także kontrowersjom i debatom, jakie obecnie generuje.
![]() | |
Pełne imię i nazwisko |
Andrzej Maria Braiter |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Ambasador RP w Angoli | |
Okres |
od 1997 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP w Kostaryce | |
Okres |
od 14 października 2005 |
Poprzednik | |
Następca |
zamknięcie placówki |
Ambasador Polski w Brazylii | |
Okres |
od 30 sierpnia 2013 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Andrzej Maria Braiter (ur. 13 sierpnia 1962 w Warszawie[1]) – polski urzędnik państwowy i dyplomata, ambasador tytularny, honorowy obywatel Brasílii[2].
W Brazylii ukończył szkołę średnią, a także Universidade de Brasília (UnB), gdzie studiował literaturę i nauki ekonomiczne. Będąc jeszcze w Brazylii, pracował w szkole podstawowej.
W latach 1985–1987 prowadził na Uniwersytecie Warszawskim lektorat języka portugalskiego oraz zajęcia z historii Brazylii i metodyki nauczania. Został pracownikiem MSZ w 1988. Przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej. W latach 1987–1988 ukończył roczne podyplomowe studium służby zagranicznej, a w latach 1989–1990 przebywał na stażu zagranicznym w ambasadzie RP w Portugalii na stanowisku asystenta ambasadora. Po powrocie do centrali był zatrudniony na stanowisku radcy w protokole dyplomatycznym. W 1991 ukończył na Uniwersytecie w Leeds studium podyplomowe dot. stosunków międzynarodowych. Po powrocie do kraju, w latach 1991–1993 pracował w departamencie Afryki, Azji, Australii i Oceanii jako II sekretarz[3].
Pełnił obowiązki kierownika placówki w ambasadzie RP w Luandzie w latach 1993–2002, początkowo jako chargé d’affaires, od 1997 jako ambasador[4][5]. Po powrocie z misji był zatrudniony w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, w którym od 2003 pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Prowadził sprawy nieproliferacji handlu bronią, przewodniczył delegacjom w ONZ w tym obszarze, brał udział w pracach Grupy Wassenaar, Grupy Australijskiej, był członkiem rady programowej MSPO KIELCE. W latach 2005–2008 był ambasadorem RP w Kostaryce, z akredytacją w pięciu państwach Ameryki Środkowej (Belize, Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui i Salwadorze)[6][7][8][9][10][11]. W latach 2009–2011 pracował w centrali MSZ, najpierw jako Naczelnik Wydziału Współpracy Wielostronnej, a od kwietnia 2011 jako Dyrektor Centrum Rozwoju Zawodowego. Zajmował się m.in. projektami pomocowymi dla Ameryki Łacińskiej. Od 2012 do sierpnia 2013 pełnił funkcję wicedyrektora Biura Spraw Osobowych[12].
17 czerwca 2013 mianowany został ambasadorem w Brazylii przez prezydenta Bronisława Komorowskiego[13]. 30 sierpnia 2013 objął kierownictwo placówki, stając się Ambasadorem Nadzwyczajnym i Pełnomocnym RP w Brazylii[3][14]. W 2015 został wyróżniony nagrodą Ministra Spraw Zagranicznych Amicus Oeconomiae[15]. Kadencję zakończył 20 grudnia 2017[16].
W swojej karierze był również międzynarodowym obserwatorem OBWE i ONZ, a także pełnił funkcję specjalnego wysłannika Prezydenta RP w Hondurasie (2006) i Nikaragui (2007)[14]. W 2016 pełnił funkcję szefa polskiej delegacji na spotkanie Grupy Dostawców Jądrowych (Nuclear Suppliers Group, NSG) w Buenos Aires. W 2019 zakończył pracę w MSZ[17].
W 2018 otrzymał najwyższe odznaczenie państwowe Federacyjnej Republiki Brazylii – Krzyż Wielki Orderu Narodowego Krzyża Południa[18].
W sierpniu 2020 został redaktorem naczelnym „Gentleman Magazine”[19].
Od 2023 jest członkiem honorowym Izby Polsko-Angolańskiej (IPLAO)[20].
Żonaty, zna angielski, hiszpański, portugalski, francuski[3].