W dzisiejszym artykule zagłębimy się w świat Andrzej Stankiewicz (okulista), temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. Zagłębimy się w jego pochodzenie, wpływ na społeczeństwo i wszystkie konsekwencje, jakie ze sobą niesie. Andrzej Stankiewicz (okulista) to temat, który wywołał wiele sprzecznych opinii, dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć wszystkie aspekty z nim związane. W tym artykule zbadamy wszystkie aspekty Andrzej Stankiewicz (okulista) i spróbujemy rzucić światło na ten złożony i fascynujący temat. Dołącz do nas w tej przygodzie wiedzy!
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 października 1942 |
Data śmierci |
3 maja 2018 |
Profesor nauk medycznych | |
Specjalność: okulistyka | |
Alma Mater |
WAM w Łodzi |
Doktorat |
1971 – medycyna |
Habilitacja |
1975 – medycyna |
Profesura |
1987 |
Zatrudnienie | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1977-2000 |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
2000-2012 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Andrzej Marek Stankiewicz (ur. 14 października 1942 w Warszawie[1], zm. 3 maja 2018[2]) – polski okulista, profesor medycyny.
Studia medyczne ukończył w 1965 roku na Wojskowej Akademii Medycznej (WAM) w Łodzi[1]. Dwa lata później ukończył na tej uczelni studia w zakresie biologii (specjalność: biochemia)[1].
W okresie 1967–1977 był zatrudniony jako pracownik naukowo-dydaktyczny w Klinice Okulistycznej macierzystej uczelni, gdzie zdobył I i II stopień specjalizacji, obronił doktorat (1971) i uzyskał habilitację (1975)[1]. W 1977 objął fotel kierownika zespołu okulistyki w warszawskim Centrum Zdrowia Dziecka[1].
Minister zdrowia przeniósł go dwa lata później na stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Okulistyki Akademii Medycznej w Białymstoku, gdzie pracował do 2000 roku[1]. W 1987 roku został mu nadany tytuł naukowy profesora nauk medycznych. W okresie 2000–2011 pełnił funkcję kierownika Kliniki Okulistyki Wojskowego Instytutu Medycznego (po nim kierownikiem został Marek Rękas)[1]. Na emeryturę przeszedł w 2012[1].
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (sekcja okulistyki wojskowej, był członkiem zarządu PTO). Od 2004 roku był prezesem Stowarzyszenia Zwyrodnienia Plamki Związanego z Wiekiem AMD[3][1]. Był także członkiem komitetu naukowego programu edukacyjnego „Przeglądu Okulistycznego”[4].
Był autorem lub współautorem ponad 360 prac naukowych oraz 4 książek[1]. Wypromował 47 doktorów i był opiekunem 5 zatwierdzonych przewodów habilitacyjnych[1]. W latach 2002–2012 redaktor naczelny „Kliniki Ocznej”[1]. Publikował w czasopismach krajowych i zagranicznych, m.in. w „Journal of Cataract and Refractive Surgery” oraz „Okulistyce”.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2000)[5] i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 23B-1-29)[2].