Andrzej Wróbel (geograf)
W tym artykule zbadamy temat Andrzej Wróbel (geograf) z różnych perspektyw i w szerokim zakresie. Andrzej Wróbel (geograf) to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie, a jego znaczenie dotyczy różnych obszarów codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty składające się na Andrzej Wróbel (geograf), analizując ich wpływ w różnych kontekstach i ogólnie ich wpływ na społeczeństwo. Od jego powstania do obecnej ewolucji, przechodząc przez jego implikacje w sferze osobistej, zawodowej i społecznej, zagłębimy się w złożoność Andrzej Wróbel (geograf) i jego liczne aspekty. Poprzez tę analizę staramy się zaoferować kompleksową i wzbogacającą wizję, która zachęca do refleksji i debaty na temat Andrzej Wróbel (geograf) i jego miejsca w naszej współczesnej rzeczywistości.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor zwyczajny doktor habilitowany | |
| Specjalność: geografia ekonomiczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1959 |
| Habilitacja |
1964 |
| Profesura |
1987 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
Członek Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN i Komitetu Nauk Geograficznych PAN |
| Profesor zwyczajny | |
| Jednostka | |
| Ambasador RP w Argentynie | |
| Okres spraw. |
1 czerwca 1992–6 maja 1995 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Andrzej Wróbel (ur. 8 marca 1928 w Starogardzie, zm. 5 października 1999 w Warszawie[1]) – polski geograf, profesor, w latach 1992–1995 ambasador RP w Argentynie.
Życiorys
Syn oficera Odrodzonego Wojska Polskiego. Absolwent Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego (1950). Uczeń prof. Edwarda Taylora. W 1959 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Województwo warszawskie – studium ekonomicznej struktury regionalnej. Podstawą jego habilitacji w 1964 była rozprawa Pojęcie regionu ekonomicznego a teoria geografii. Uzyskał stanowisko docenta w 1964, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1973, a tytuł profesora zwyczajnego w 1987[2][3].
Głównym ośrodkiem naukowym i instytucjonalnym jego działalności był Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN (1954–1992 oraz 1997–1999). W Instytucie tym sprawował funkcje m.in. zastępcy dyrektora, kierownika Zakładu Teorii i Metodologii Geografii, kierownika Zakładu Geografii Ekonomicznej. Andrzej Wróbel był członkiem Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN i Komitetu Nauk Geograficznych PAN, a także członkiem Komitetu Redakcyjnego Przeglądu Geograficznego[3].
Rok akademicki 1959/60 spędził jako stypendysta Fundacji Forda na University of Wisconsin, University of Pennsylvania, University of Chicago. W latach 1964–1965 był wizytującym profesorem w University of Washington i w University of Minnesota. W latach 1970–1972 był głównym doradcą naukowym i kierownikiem projektu badawczego „Region Centralny Chile – perspektywy rozwoju", wykonywanego na zlecenie Narodowego Biura Planowania w Instytucie Rozwoju Miejskiego i Regionalnego (CIDU) w Santiago. Był członkiem zwyczajnym Międzynarodowej Unii Geograficznej w latach 1968–1988[3] oraz sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Współpracy z Klubem Rzymskim[1].
Do głównych osiągnięć Andrzeja Wróbla należy zaliczyć: nową koncepcję regionu ekonomicznego (praca Pojęcie regionu ekonomicznego a teoria geografii, 1965) i nowe ujęcie badania struktury regionalnej, wkład w poznanie charakteru i procesów rozwoju regionalnego, rozwijanie metod ilościowych w geografii ekonomicznej oraz krytyczną refleksję nad stanem i metodologią geografii[3].
W połowie 1990 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako dyrektor Departamentu Planowania i Analiz. Od 1992 do 1995 pełnił funkcję ambasadora RP w Argentynie. Został odwołany w trybie dyscyplinarnym[4].
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 44G, rząd III, grób 24)[5].
Przypisy
- ↑ a b Wróbel Andrzej, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
- ↑ Prof. zw. dr hab. Andrzej Wróbel, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- ↑ a b c d Zbyszko Chojnicki, Antoni Kukliński. Pamięci Andrzeja Wróbla. „Przegląd Geograficzny”. LXXII, z. 4, s. 343–345, 2000. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. ISSN 0033-2143.
- ↑ Tadeusz Kosobudzki: MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990–1995. Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 283–284. ISBN 83-86244-09-7.
- ↑ Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 195, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7