W tym artykule zajmiemy się tematem Andrzej Zawiślak z różnych perspektyw, aby zaoferować szeroką i kompletną wizję tego tematu. Andrzej Zawiślak jest dziś tematem niezwykle istotnym, ponieważ wpływa na różne obszary społeczeństwa, kultury, gospodarki, polityki i życia codziennego. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty Andrzej Zawiślak, analizując jego historię, obecne implikacje i możliwy przyszły rozwój. Ponadto skupimy się na konkretnych aspektach, które budzą zainteresowanie Andrzej Zawiślak, takich jak jego wpływ na określone grupy ludności, jego wpływ na środowisko lub jego związek z innymi istotnymi zjawiskami. Krótko mówiąc, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i wzbogacającego przeglądu Andrzej Zawiślak, dostarczając informacji, refleksji i analiz, które mogą zainteresować wszystkich typów czytelników.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
15 marca 1937 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 października 2015 |
Minister przemysłu i handlu | |
Okres |
od 12 stycznia 1991[1] |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Andrzej Marek Zawiślak (ur. 15 marca 1937 w Warszawie, zm. 21 października 2015[3] w Wólce Nadbużnej[4]) – polski polityk i nauczyciel akademicki, profesor nauk o organizacji i zarządzaniu, poseł na Sejm X kadencji, w 1991 minister przemysłu, a następnie minister przemysłu i handlu.
Syn Bogdana i Stanisławy[4]. Ukończył w 1962 studia na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskiwał stopnie doktora i doktora habilitowanego, otrzymał tytuł profesora nauk o organizacji i zarządzaniu. W 1986 został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Zarządzania UW, pełnił funkcję kierownika Katedry Systemów Zarządzania. Został rektorem Warszawskiej Szkoły Zarządzania – Szkoły Wyższej, stanowisko to zajmował do czasu swojej śmierci. Był przewodniczącym rady naukowej Centrum Badań Przedsiębiorczości i Zarządzania Polskiej Akademii Nauk, wiceprezesem Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa (1977–1981) oraz redaktorem naczelnym „Przeglądu Organizacji”. Uczestnik Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”.
W 1980 został doradcą „Solidarności”. W latach 1987–1988 pełnił funkcję wiceprezesa Unii Polityki Realnej. W latach 1989–1991 sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego (wybranego w okręgu piotrkowskim). W 1990 wstąpił do Kongresu Liberalno-Demokratycznego, a w 1994 po rozwiązaniu partii do Unii Wolności. W styczniu 1991 objął stanowisko ministra przemysłu w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, przekształcone w lipcu w stanowisko ministra przemysłu i handlu. Zajmował je do sierpnia tegoż roku[5]. Od 1992 do 1996 pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Polska-Wschód[6].
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[7]. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 82A–1–2).