W tym artykule zbadamy temat Angelo Piazza z różnych perspektyw, aby zaoferować wszechstronną i szczegółową wizję, która pozwoli czytelnikowi dokładnie zrozumieć to zagadnienie. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, jego ewolucję w czasie, debaty, jakie wywołuje oraz możliwe rozwiązania lub podejścia do jego rozwiązania. Poprzez gromadzenie danych, opinie ekspertów i krytyczną analizę staramy się rzucić światło na Angelo Piazza oraz wnieść wkład w wiedzę i refleksję na ten temat.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
13 września 1955 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik, nauczyciel akademicki |
Alma Mater |
Angelo Piazza (ur. 13 września 1955 w Bolonii[1]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, w latach 1998–1999 minister.
Z wykształcenia prawnik, absolwent Uniwersytetu Bolońskiego. Pracował m.in. w Avvocatura dello Stato, organie zajmującym się ochroną praw i interesów państwa włoskiego. Następnie orzekał w sądach administracyjnych (Tribunale Amministrativo Regionale) dla regionów Lombardia (1985–1990) i Emilia-Romania (1993–2001)[2].
Angażował się równocześnie także w działalność polityczną. Na początku lat 90. zajmował stanowisko dyrektora gabinetu politycznego Enrica Boselliego, pełniącego wówczas funkcję prezydenta Emilii-Romanii. Był później doradcą ministra Franca Bassaniniego[3]. Od października 1998 do grudnia 1999 z rekomendacji Włoskich Demokratycznych Socjalistów sprawował urząd ministra ds. administracji publicznej w pierwszym rządzie Massima D’Alemy[4]. W latach 2006–2008 wykonywał mandat posła do Izby Deputowanych XV kadencji[1].
Zajął się w międzyczasie prowadzeniem prywatnej praktyki adwokackiej, został nauczycielem akademickim na uczelniach w Bolonii i Rzymie[2].