Anita Björk

W dzisiejszym świecie Anita Björk zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Od momentu powstania Anita Björk wpływa na podstawowe aspekty społeczeństwa, gospodarki i kultury. W tym artykule szczegółowo zbadamy rolę Anita Björk w obecnym kontekście, analizując jego przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania. Poprzez różne perspektywy i studia przypadków będziemy starali się zrozumieć zasięg i wpływ Anita Björk w różnych dziedzinach, a także jego potencjał do przekształcenia świata w przyszłości.

Anita Björk
Ilustracja
Anita Björk (1958)
Imię i nazwisko

Anita Barbro Kristina Björk

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1923
Tällberg

Data i miejsce śmierci

24 października 2012
Sztokholm

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1942–2000

Multimedia w Wikimedia Commons

Anita Barbro Kristina Björk Hirsch (ur. 25 kwietnia 1923 w Tällbergu, zm. 24 października 2012 w Sztokholmie) – szwedzka aktorka teatralna i filmowa.

Od 1945 na scenie (Gruszeńka – Bracia Karamazow, Eliza – Pigmalion), zyskała sławę kreacją w filmowej adaptacji dramatu Augusta Strindberga Panna Julia (1951) w reżyserii Alfa Sjöberga, uznaną za najdoskonalsze studium psychologiczne tej postaci. Jej kolejne role w filmach amerykańskich, niemieckich i szwedzkich były zabarwione niepokojącą dwuznacznością i silną zmysłowością (m.in. Aleksandre pär Mai Zetterling 1964, Polowanie na czarownice Anji Breien 1981).

Wybrana filmografia

  • 2000 – Bildmakarna (Teatr telewizji; Ingmar Bergman)
  • 1997 – Larmar och gör sig till (Teatr telewizji; Ingmar Bergman)
  • 1996 – Intymne zwierzenia (Enskilda samtal) (Teatr telewizji; Ingmar Bergman)
  • 1993 – Snoken (serial telewizyjny)
  • 1992 – Markisinnan de Sade (Teatr telewizji; Ingmar Bergman)
  • 1992 – Den goda viljan (script: Ingmar Bergman)
  • 1989 – Flickan vid stenbänken (miniserial)
  • 1986 – Amorosa
  • 1979 – Spadek (Arven)
  • 1978 – Tribadernas natt (Teatr telewizji)
  • 1969 – Ådalen 31
  • 1964 – Zakochane pary (Älskande par)
  • 1963 – Misantropen (Teatr telewizji)
  • 1962 – Vita frun
  • 1961 – Tragiczny zamach (Square of Violence)
  • 1960 – Tärningen är kastad
  • 1958 – Körkarlen
  • 1958 – Mannekäng i rött
  • 1958 – Dama w czerni (Damen i svart)
  • 1956 – Sången om den eldröda blomman
  • 1956 – Moln över Hellesta
  • 1956 – Der Cornet – Die Weise von Liebe und Tod
  • 1955 – Hamlet (Teatr telewizji)
  • 1955 – Giftas
  • 1954 – Ciemne sprawki (Night People)
  • 1952 – Kobiety czekają (Kvinnors väntan)
  • 1951 – Panna Julia (Fröken Julie)
  • 1950 – Kvartetten som sprängdes
  • 1947 – Kobieta bez twarzy (Kvinna utan ansikte)
  • 1947 – Det kom en gäst
  • 1944 – Räkna de lyckliga stunderna blott
  • 1942 – Himlaspelet

Bibliografia