Anna Lanota

Wygląd przypnij ukryj Anna LanotaChana Rottenberg

Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1915 Łódź
Data i miejsce śmierci	12 lipca 2008 Warszawa
Zawód, zajęcie	nauczyciel, dziennikarz
Odznaczenia

Anna Lanota, z domu Rottenberg (ur. 11 stycznia 1915 w Łodzi jako Chana Rottenberg, zm. 12 lipca 2008 w Warszawie) – polska nauczycielka oraz dziennikarka.

Życiorys

Urodziła się w Łodzi w rodzinie żydowskiej, jako córka Szlomy (Stanisław, 1888-1942) i Jehudit z domu Pilicer (1888-1942).

W 1937 ukończyła studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Przed 1939 pracowała jako nauczycielka, w domu Towarzystwa Opieki nad Sierotami Żydowskimi „Centos” w Otwocku. W latach 1939-1941 pracowała jako wychowawczyni w domu dziecka we Lwowie, od 1941 przebywała w Warszawie. Uczestniczyła w komunistycznej konspiracji, m.in. pracowała przy druku i dystrybucji pisma „Głos Warszawy”. Służyła w Armii Ludowej, w stopniu podporucznika, uczestniczyła w powstaniu warszawskim, była kierownikiem koła instruktorek Wydziału Żeńskich Jednostek Wojskowych Sztabu Głównego AL. Warszawę opuściła 2 września 1944 (była już wówczas w ciąży, jej mąż Edward Lanota zginął 26 sierpnia 1944 w zbombardowanej przez Niemców kamienicy przy ul. Freta 16, wraz z częścią sztabu AL).

Po II wojnie światowej pracowała początkowo w piśmie „Głos Ludu”, następnie w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” i piśmie „Sztandar Ludu”. W 1948 objęła stanowisko redaktora naczelnego nowo powstałego czasopisma „Przyjaciółka” i pełniła tę funkcję do 1960. W latach 1960−1975 pracowała w piśmie „Wiedza i Życie”, następnie przeszła na emeryturę.

Pochowana na cmentarzu żydowskim ulicy Okopowej.

Życie prywatne

Jej mężem był Edward Lanota (1905-1944), z którym miała córkę Małgorzatę (ur. 1945).

Publikacje

• Tarcza i miecz
• Droga przez las (1951)
• Chłopiec i dziewczyna (1953)
• Starzy i młodzi (1955)
• Wypisy z literatury pięknej dla kół studiowania historii ruchu robotniczego (1955)
• Słowo do rodziców o wychowaniu seksualnym (1960-1962)
• Pomagamy w wyborze zawodu (1963-1969, współautorki: Danuta Barzach, Janina Bierzwińska)
• Rodzicom ku uwadze. Rozmowy o wychowaniu (1964-1966, współautorka: Danuta Barzach)
• Miejskie warstwy pośrednie we współczesnym społeczeństwie kapitalistycznym (1964, tłumaczenie, autor: Anušavan Agafonovič Arzumanân)
• Zdasz maturę i co dalej? Rozważ, zastanów się, dobrze wybierz (1967)
• Skąd się biorą dzieci? Poradnik dla rodziców i nauczycieli przedszkoli (1978, współautorka: Ida Merżan)
• „Orleniem” na koniec świata (1982)

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1955, za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie prasy i dziennikarstwa)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1952, na wniosek Zarządu Głównego Ligi Kobiet za zasługi w pracy zawodowej i społecznej)
• Złoty Krzyż Zasługi (1949, na wniosek Zarządu Głównego Ligi Kobiet za zasługi w pracy zawodowej i społecznej)

Przypisy

1. ↑ a b c d e Elżbieta Ciborska Leksykon polskiego dziennikarstwa, wyd. Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2010, s. 298
2. ↑ Oral history interview with Anna Lanota
3. ↑ Antoni Przygoński Armia Ludowa w Powstaniu Warszawskim 1944, wyd. Warszawa 2008, s. 347
4. ↑ Słownik dziennikarstwa Lubelszczyzny
5. ↑ Małgorzata Hajdo. Wizerunek kobiety jako matki, pracownika i działaczki społecznej prezentowany na łamach prasy kobiecej w latach 1948-1956. „Dzieje Najnowsze”. Nr 38/3, s. 1, 2006. 
6. ↑ Przyjaciółka – pierwszy rocznik. bufetprl.com, 2013-09-15. .
7. ↑ Anna Lanota. cemetery.jewish.org.pl. .
8. ↑ Anna Lanota. nekrologi-baza.pl. .
9. ↑ M.P. z 1955 r. nr 95, poz. 1219.
10. ↑ M.P. z 1952 r. nr 28, poz. 403.
11. ↑ M.P. z 1949 r. nr 18, poz. 229.

Bibliografia

• Anna Lanota. centropa.org. . (ang.).
• Anna Lanota. w.bibliotece.pl. . (ang.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000374877537
• VIAF: 163592367
• LCCN: nr2001042753
• NKC: mzk2015888441
• PLWABN: 9810625993105606
• NUKAT: n01055788