Anna Pogonowska

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Anna Pogonowska, temacie, który wywołał ostatnio wiele dyskusji. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w danej dziedzinie, czy dopiero zaczynasz zgłębiać tę dziedzinę, w tym artykule znajdziesz najważniejsze informacje i ciekawostki, które pomogą Ci lepiej zrozumieć temat. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, poprzez możliwe zastosowania praktyczne, zamierzamy zagłębić się w Anna Pogonowska w sposób szczegółowy i wyczerpujący, abyś pod koniec czytania poczuł się lepiej poinformowany i miał szerszą perspektywę na ten ekscytujący temat. Dołącz do nas w tej odkrywczej podróży!

Anna Pogonowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1922
Łódź

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 2005
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Anna Pogonowska (ur. 7 stycznia 1922 w Łodzi, zm. 6 czerwca 2005 w Warszawie) – polska poetka, absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Łódzkim, debiutowała w 1948 tomikiem Węzły.

Życiorys

Ojciec, Józef N. Pogonowski pochodził z Podlasia, z zawodu farmaceuta, był znanym w Łodzi działaczem społecznym i politycznym, przedsiębiorcą. Matka, Eugenia z domu Gadzinowska, urodziła się na Kujawach w rodzinie ziemiańskiej.

Pogonowska do wybuchu II wojny światowej uczyła się w Gimnazjum Heleny Miklaszewskiej w Łodzi. Wkrótce wraz z rodzicami i siostrą została deportowana na wschód do Generalnego Gubernatorstwa. W okresie okupacji mieszkała we wsi Tarnowska Wola. Pracowała wówczas jako robotnica leśna. Po ucieczce Niemców z ziem okupowanych w lutym 1945 wróciła do Łodzi. Zdała tam opóźnioną maturę i rozpoczęła studia na Uniwersytecie Łódzkim. W 1947 wyszła za mąż za architekta Jerzego Oplustila i przeniosła się na rok do Krakowa, gdzie kontynuowała studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po powrocie do Łodzi urodziła córkę Elżbietę, a później syna Pawła. W Łodzi też ukończyła studia, pisząc monograficzną pracę magisterską o poezji Bolesława Leśmiana. Obroniła się w 1950 roku[1].

Anna Pogonowska zadebiutowała w 1946 roku na łamach tygodnika „Odrodzenie”, później publikowała w „Kuźnicy”. W okresie kulminacji stalinizmu i socrealizmu, w latach 1950–1955, poetka przestała publikować. Po nastaniu odwilży w 1956 roku podjęła próby książkowego wydania wierszy, ale udało się to dopiero w 1958 roku kiedy w Czytelniku ukazał się tomik Kręgi. W następnych latach kontynuowała twórczość poetycką i eseistyczną publikując w „Więzi”, „Poezji”, „Twórczości”. W 1963 przeniosła się wraz z rodziną do Warszawy. W latach 70. przebywała kilka lat w Maroku, gdzie jej mąż pracował na kontrakcie.

Była członkiem Związku Literatów Polskich od 1947, członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz PEN Clubu Polska od lat 70.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Kwatera 235, Rząd 5, Miejsce 3)[2].

Nagrody

Była laureatką nagrody im. Brata Alberta w 1979.

Twórczość

  • Węzły (1948)
  • Przemiany (1951)
  • Kręgi (1958)
  • Urzeczywistnianie (1961)
  • Młodość okupacyjna (1961)
  • Gąszcze (1961)
  • Zbroja (1965)
  • Ceremoniał (1969)
  • Poezje wybrane (1970)
  • Wizerunek (1973)
  • Wiersze wybrane (1973)
  • Zaprzęg (1978)
  • Wiersze inne (1980)
  • Doświadczenia (1981)
  • Tylko wierszem (1984)
  • Albo i albo (1985)
  • Wiersze wybrane (1987)
  • Klucząc za prawdą (1991)
  • Błyszczący byt (1992)
  • Wiersze (nie)zapomniane (2018)

Przypisy

  1. ↑ Anna Pogonowska | Życie i twórczość | Artysta , Culture.pl (pol.).
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZDZISŁAW OPLUSTILL, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .

Bibliografia