W tym artykule poruszymy temat Anna Siarkowska, który ma dziś ogromne znaczenie. Anna Siarkowska przykuł uwagę szerokiego spektrum odbiorców, od ekspertów w danej dziedzinie po osoby zainteresowane zdobyciem wiedzy na ten temat. W trakcie tej lektury zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia związane z Anna Siarkowska w celu zapewnienia pełnego i wzbogacającego przeglądu. Od historycznych początków po współczesne implikacje, ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Anna Siarkowska i jego wpływ w różnych kontekstach. Ponadto zostaną przeanalizowane możliwe przyszłe trendy oraz przedstawione zostaną refleksje na temat jego rozwoju i ewolucji.
Data i miejsce urodzenia |
23 marca 1982 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, politolog |
Alma Mater | |
Stanowisko |
posłanka na Sejm VIII i IX kadencji (2015–2023) |
Partia |
LPR, Partia Republikańska, Solidarna Polska / Suwerenna Polska, RN |
Anna Maria Siarkowska z domu Jabłońska (ur. 23 marca 1982 w Warszawie[1]) – polska polityk i politolog, posłanka na Sejm VIII i IX kadencji.
Studiowała politologię na Akademii Podlaskiej w Siedlcach[2]. Ukończyła następnie studia magisterskie (2010) i doktoranckie (2015) na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej[1]. Zawodowo zajęła się planowaniem obronnym i zarządzaniem kryzysowym w administracji rządowej[3].
Działała w Młodzieży Wszechpolskiej, kierowała jej strukturami w Siedlcach[2]. Była członkinią Ligi Polskich Rodzin – bezskutecznie kandydowała z jej ramienia do Sejmu w 2005 i w 2007[4][5]. W 2006 powołana na wiceprzewodniczącą rady programowej TVP Polonia[6]. Została członkinią władz Stowarzyszenia ObronaNarodowa.pl – Ruch na Rzecz Obrony Terytorialnej i współpracownikiem kwartalnika „Myśl.pl”[7].
W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydowała do Sejmu w okręgu siedleckim z pierwszego miejsca na liście komitetu wyborczego wyborców Kukiz’15, zorganizowanego przez Pawła Kukiza, (z poparciem Ruchu Narodowego[8]). Uzyskała mandat posłanki VIII kadencji, otrzymując 12 073 głosy[9]. W Sejmie zasiadła w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz w Komisji Obrony Narodowej.
W czerwcu 2016 współtworzyła Klub Republikański w Sejmie, a w listopadzie została wiceprezesem Stowarzyszenia „Republikanie”[10][11]. W lutym 2017 wystąpiła z klubu poselskiego Kukiz’15 i została przewodniczącą nowo powołanego koła poselskiego „Republikanów”[12]. We wrześniu 2017 ogłosiła decyzję o utworzeniu Partii Republikańskiej (zarejestrowanej w 2018; objęła funkcję jej przewodniczącej), przystępując jednocześnie do klubu parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości[13][14]. W lutym 2019 na stanowisku przewodniczącego Partii Republikańskiej zastąpił ją Marcin Wolak[15]; w listopadzie tego samego roku partia została wyrejestrowana.
W grudniu 2017, podczas debaty sejmowej w sprawie projektu uchwały upamiętniającej 500-lecie reformacji, powiedziała: „Uważam, że radosne świętowanie wydarzeń, które podzieliły Kościół, to niedobry pomysł”, co doprowadziło do zablokowania przyjęcia okolicznościowej uchwały przez aklamację[16].
W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję z listy PiS, otrzymując 7313 głosów[17]. W 2021 znalazła się wśród liderów ruchu Polska Jest Jedna, sprzeciwiającego się obowiązkowym szczepieniom przeciw COVID-19 oraz wprowadzaniu ograniczeń dla osób niezaszczepionych[18][19]. W maju 2022 przystąpiła do Solidarnej Polski[20], rok później przemianowanej na Suwerenną Polskę. W lipcu 2023 przeszła do Ruchu Narodowego oraz do koła poselskiego Konfederacji Wolność i Niepodległość[21]. W 2023 bezskutecznie kandydowała z ramienia tej formacji do Sejmu X kadencji[22].
Jest mężatką, ma cztery córki.