Anton Ažbe

W tym artykule zajmiemy się Anton Ažbe, tematem, który wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się Anton Ažbe przyciągnął uwagę wielu osób i wywołał różne punkty widzenia i opinie. Z biegiem czasu Anton Ažbe ewoluował i stał się istotnym tematem w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Anton Ažbe, w celu przedstawienia kompleksowego i zrównoważonego spojrzenia na ten temat. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ na różne sektory i sposób, w jaki wpłynął na sposób, w jaki stawiamy czoła pojawiającym się wyzwaniom i radzimy sobie z nimi.

Anton Ažbe
Ilustracja
Anton Ažbe odznaczony orderem Franciszka Józefa (1904)
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1862
Dolenčice

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1905
Monachium

Narodowość

słoweńska

Dziedzina sztuki

rysunek, malarstwo

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Kawaler Orderu Świętego Sawy (Serbia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Anton Ažbe (ur. 30 maja 1862 w Dolenčicach, zm. 5 sierpnia 1905 w Monachium)[1][2] – słoweński malarz i pedagog działający w Niemczech; założyciel szkoły Ažbè-Schule.

Życiorys

Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1882–1884) oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (1884–1891), specjalizując się w rysunku portretowym. Wiosną 1891 otworzył w Monachium własną prywatną szkołę Ažbè-Schule[1][2]. Do jego uczniów należeli m.in. Igor Grabar, słoweńscy impresjoniści Matija Jama, Rihard Jakopič i Matej Sternen, Serbka Nadežda Petrović, Chorwat Josip Račić, Czech Ludvík Kuba(inne języki), Rosjanka Olga Della-Vos-Kardowska, Polak Zygmunt Rozwadowski, a także Wassily Kandinsky i Aleksiej Jawlensky[1].

Odznaczony Kawalerią Orderu Franciszka Józefa oraz Orderem Świętego Sawy[3].

Twórczość

Będąc pod wpływem monachijczyków, Ažbe propagował realizm w portretach i scenach rodzajowych. Preferował mocne pociągnięcia pędzlem i stosowanie niemieszanych kolorów, nakładanych bezpośrednio na płótno[1].

Twórczość Ažbego była ograniczona jego obowiązkami pedagogicznymi, zachowało się tylko 9 jego rysunków i 8 obrazów olejnych[3].

Galeria

  • Mała Dalmatynka, 1885
    Mała Dalmatynka, 1885
  • Autoportret, 1886
    Autoportret, 1886
  • Studium aktu, 1886
    Studium aktu, 1886
  • Chór wiejski, 1900
    Chór wiejski, 1900
  • Harem, 1903
    Harem, 1903

Przypisy

  1. ↑ a b c d Ksenija Rozman, Ažbe, Anton, Oxford Art Online. Grove Art Online, 2003, DOI: 10.1093/gao/9781884446054.article.T005436 (ang.).
  2. ↑ a b Azbé, Anton, Benezit Dictionary of Artists, 31 października 2011, DOI: 10.1093/benz/9780199773787.article.B00009294 (ang.).
  3. ↑ a b Anton Ažbe , Poljanska dolina (ang. • słoweń.).

Linki zewnętrzne