Anton Makarenko

W dzisiejszym świecie Anton Makarenko staje się coraz bardziej istotnym tematem ogólnego zainteresowania. Wraz z postępem technologii i zmianami w społeczeństwie Anton Makarenko przykuł uwagę nie tylko specjalistów w tej dziedzinie, ale także ogółu społeczeństwa. Dlatego tak ważne jest, aby zagłębić się w najważniejsze aspekty Anton Makarenko, aby można było zrozumieć jego wpływ w różnych obszarach i kontekstach. W tym artykule zagłębimy się w analizę Anton Makarenko, badając jego różne wymiary i dzisiejsze implikacje. Od jego początków po obecną ewolucję, przyjrzymy się, jak Anton Makarenko ukształtował sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat.

Anton Makarenko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1888
Białopole

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1939
Golicyno

Zawód, zajęcie

pedagog, pisarz

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Anton Siemionowicz Makarenko (ros. Антон Семёнович Макаренко, ur. 13 marca 1888 w Białopolu, zm. 1 kwietnia 1939 w Golicynie) – radziecki pedagog i pisarz, twórca systemu „wychowania komunistycznego” – teorii i metodologii wychowania w samorządowych kolektywach dziecięcych.

Życiorys

W 1917 roku ukończył ze złotym medalem Instytut Nauczycielski w Połtawie. Uważał za ważne właściwe wychowanie młodzieży, mówiąc: „Nie ma złej młodzieży, są tylko źli wychowawcy”. W latach 1920–1935 organizował w Połtawie i Charkowie placówki opiekuńczo-wychowawcze dla bezdomnej i wykolejonej młodzieży, zaś po roku 1935 zajął się głównie pracą pisarską i popularyzatorską. Jego celem było włączenie wychowanków w formę działalności grupowej, zorganizowanej zgodnie z założeniami ideologii komunistycznej. Od Maksyma Gorkiego Makarenko przejął przekonanie, że nawet najbardziej zaniedbany społecznie i moralnie człowiek może ulec przeobrażeniu (co nazwano hipotezą optymistyczną). System Makarenki obowiązywał w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku w ZSRR i podporządkowanych mu krajach Europy Środkowej, w Rosji, obok innych systemów[1]. Dorobek Makarenki jest znany w wielu krajach świata i wysoko oceniany[2][3], jednak zdarza się, że w literaturze specjalistycznej i popularnej pojawiają się objaśnienia jednostronne lub zupełnie błędne[3].

Makarenko w swoich pracach przedstawił wszechstronny system oddziaływań pedagogicznych na młodzież. Wychodził z założenia, że zadania wychowawcze wynikają z ogólnych zadań budownictwa komunizmu, a podstawowa forma wychowania, jaką stanowi kolektyw, z charakteru nowych socjalistycznych stosunków („krytyczna socjalizmu pozwala stwierdzić, że upolitycznił on wszystkie etapy edukacji”[4]). Według niego styl kolektywu – połączenie wysokich wymagań z zaufaniem i szacunkiem dla ludzi – to tylko odbicie stylu życia społecznego, a jego rozwój dokonuje się przez wytwarzanie systemu więzi społecznych, opartego na dążeniu do wspólnego celu, na solidarności jego uczestników we wspólnej pracy i organizacji życia społecznego. Za ważny element kolektywu Makarenko uważał dobrą organizację, opartą nawet do pewnego stopnia na wzorach wojskowych.

Antoni Makarenko był patronem Szkoły Podstawowej nr 187 na warszawskich Bielanach (obecnie im. Adama Mickiewicza).

Twórczość

  • Poemat pedagogiczny[5] (Pedagogiczeskaja poema, Педагогическая поэма, 1933–1935)
  • Książka dla rodziców (Kniga dla roditielej, Книга для родителей wyd. ros. 1937; A Book for Parents, wyd. ang. 2002[6])
  • Chorągwie na wieżach wyd. pol. seria "Biblioteka Sztandaru Młodych", wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1952 (Fłagi na baszniach, Флаги на башнях wyd. ros. 1938)
  • Wykłady o wychowaniu dzieci[7] (Lekcji o wospitanii dietiei, Лекции о воспитании детей)
  • Powieść Honor (Czest', Честь, wyd. ros. 1937-8)


Przypisy

  1. ↑ Kazimierz Czajkowski: Wychowanie zespołowe w domach dziecka: inspiracje makarenkowskie (informacje bibliograficzne). Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1964, s. ss 191.
  2. ↑ Makarenko, His Life and Work: Articles, Talks and Reminiscences (informacje bibliograficzne). University Press of the Pacific, 2004, s. ss 308.
  3. ↑ a b G.N. Filonov. Anton Makarenko (1888–1939). „Prospects: the quarterly review of comparative education”. XXIV (1/2), s. 77–91, 1994. UNESCO: International Bureau of Education, Paris 2000. (ang.). 
  4. ↑ Artur Dąbrowski, nauczyciel religii w ZS Nr 1 im. Jana Kilińskiego: Czterdziestoletnie dzieje Zespołu Szkół Nr 1 im. Jana Kilińskiego w Kłobucku. www.zsnr1-klobuck.edu.pl. . Cytat: Marksistowski model wychowawczy polegać miał na wychowaniu obywateli na internacjonalistów, którzy na skutek bytowania w kolektywie, posiądą jednolity światopogląd, w dziedzinie naukowej, technicznej i przekształcaniu przyrody. Twórcą niniejszej koncepcji była żona Włodzimierza Ilicza Lenina – Nadieżda Krupska i autor „Poematu pedagogicznego” – Anton Semionowicz Makarenko. W marksistowskim modelu wychowawczym, pojęcie kolektywu, utożsamiano ze zbiorowym podmiotem działania. W tym kontekście, interesy kolektywu uzyskiwały pierwszeństwo, przed interesami jednostki. Analiza krytyczna socjalizmu pozwala stwierdzić, że upolitycznił on wszystkie etapy edukacji
  5. ↑ Iwona Węgrzyn: Makarenko: Jak najwięcej wymagań od człowieka i szacunku dla niego. Wiadomości24 » Cywilizacja » Nauka . 2012-04-01. .
  6. ↑ A.S. Makarenko: A Book for Parents (informacje bibliograficzne). Fredonia Books, 2002, s. ss 412.
  7. ↑ А.С.Макаренко. Лекции о воспитании детей, общие условия семейного воспитания. Электронный архив А.С. Макаренко. . (ros.).

Linki zewnętrzne