W tym artykule poruszymy kwestię Anton Vovk, która jest dziś niezwykle istotna. Anton Vovk to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, czy to w sferze społecznej, politycznej, gospodarczej czy naukowej. Jest to złożony problem, który wymaga szczegółowej i dogłębnej analizy, aby zrozumieć jego implikacje i reperkusje. Anton Vovk zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na społeczeństwo i codzienne życie ludzi. Celem tego artykułu będzie przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Anton Vovk, odniesienie się do jego różnych perspektyw i jego znaczenia dla ogółu społeczeństwa.
![]() | |
Kraj działania |
Jugosławia |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
19 maja 1900 |
Data i miejsce śmierci |
7 lipca 1963 |
Miejsce pochówku | |
biskup Lublany | |
Okres sprawowania |
1959–1963 |
Wyznanie | |
Prezbiterat |
29 czerwca 1923 |
Nominacja biskupia |
15 września 1946 |
Sakra biskupia |
1 grudnia 1946 |
Data konsekracji |
1 grudnia 1946 |
---|---|
Miejscowość | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Anton Vovk (ur. 19 maja 1900 we wsi Vrba, zm. 7 lipca 1963 w Lublanie)[1] – jugosłowiański duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny lublański w latach 1959–1963 (od 1961 arcybiskup metropolita), sługa Boży Kościoła katolickiego.
Vovk uczęszczał do szkoły średniej w Kranju. W 1917 rozpoczął studia w seminarium w Lublanie. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1923. W czasie II wojny światowej pomagał uchodźcom. W 1944 został rektorem seminarium, a w czerwcu 1945 objął kierownictwo diecezji Lublany. 1 grudnia 1946 został wyświęcony na biskupa pomocniczego w Lublanie (tyt. Cardicium), zaś w latach 1951–1961 był administratorem apostolskim archidiecezji rijeckiej. W 1959 został mianowany biskupem diecezjalnym Lublany, a dwa lata później papież Jan XXIII ustanowił go arcybiskupem metropolitą lublańskim[1].
Był wielokrotnie prześladowany przez władze komunistyczne poprzez m.in. nocne przesłuchania. Zmarł, mając 63 lata.
13 maja 1999 rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, który zakończył się na szczeblu diecezjalnym w 2007[1].