Obecnie Antonio Taffi stał się tematem ogólnego zainteresowania wielu ludzi na całym świecie. Wraz z rozwojem technologii i globalizacją Antonio Taffi przejął kluczową rolę w naszym codziennym życiu. Niezależnie od tego, czy mówimy o Antonio Taffi na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, jego wpływ jest niezaprzeczalny. W tym artykule dokładnie zbadamy temat Antonio Taffi i jego dzisiejsze znaczenie. Od jego początków po ewolucję we współczesnym społeczeństwie, przeanalizujemy różne aspekty, które sprawiają, że Antonio Taffi jest tematem o żywotnym znaczeniu i zainteresowaniu wszystkich.
| Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 stycznia 1970 |
| Nuncjusz apostolski na Kubie | |
| Okres sprawowania |
1947–1950 |
| Nuncjusz apostolski w Hondurasie i Nikaragui | |
| Okres sprawowania |
1950–1958 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
19 lutego 1921 |
| Nominacja biskupia |
14 maja 1947 |
| Sakra biskupia |
8 czerwca 1947 |
| Data konsekracji |
8 czerwca 1947 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
kard. Benedetto Aloisi Masella | ||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Antonio Taffi (ur. 11 grudnia 1897 w Farnese, zm. 6 stycznia 1970) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski.
19 lutego 1921 otrzymał święcenia prezbiteriatu
14 kwietnia 1947 papież Pius XII mianował go nuncjuszem apostolskim na Kubie oraz 14 maja 1947 dodatkowo arcybiskupem tytularnym sergiopolitańskim i delegatem apostolskim na Portoryko. 8 czerwca 1947 przyjął sakrę biskupią z rąk nuncjusza apostolskiego w Brazylii kard. Benedetto Aloisiego Maselli. Współkonsekratorami byli biskup Acquapendente Giuseppe Pronti oraz biskup Orvieto Francesco Pieri.
9 stycznia 1950 został przeniesiony na urząd nuncjusza apostolskiego w Hondurasie i w Nikaragui. Odszedł z tego urzędu w 1958. Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim II