Dziś António Capucho jest tematem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Jego znaczenie przekroczyło granice, generując wszelkiego rodzaju opinie i stanowiska. Zarówno na polu akademickim, jak i w sferze publicznej, António Capucho przykuł uwagę specjalistów i ogółu społeczeństwa. Zjawisko to wywołało rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji, a także poszukiwaniem rozwiązań i alternatyw pozwalających skutecznie temu zaradzić. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia związane z António Capucho, aby przeanalizować jego wpływ i zaoferować pełniejszy pogląd na ten temat.
Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1945 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
António d'Orey Capucho (ur. 3 stycznia 1945 w Lizbonie[1]) – portugalski polityk, jeden z liderów Partii Socjaldemokratycznej, minister, parlamentarzysta krajowy, eurodeputowany III i IV kadencji.
Absolwent instytutu nauk o organizacji i zarządzaniu. Od końca lat 60. zaangażowany w działalność opozycyjną (w ramach prodemokratycznych ugrupowań wyborczych)[2]. W 1974 został członkiem Partii Socjaldemokratycznej, opuścił ją jednak w 1975, po czym w 1976 powrócił w jej szeregi[3]. W latach 1978–1983 i 1998–1999 pełnił funkcję sekretarza generalnego PSD, przez kilka lat był również jej wiceprzewodniczącym[2].
W latach 1980–1991 i 1995–2002 był deputowanym do Zgromadzenia Republiki II, III, IV, V, VII i VIII kadencji[4], przez kilka lat kierował frakcją parlamentarną socjaldemokratów. W latach 1981–1983 zajmował stanowisko sekretarza stanu podległego premierowi[5]. Od 1983 do 1984 był ministrem ds. jakości życia, a od 1987 do 1989 ministrem ds. kontaktów z parlamentem[6].
Od 1989 do 1998 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego III i IV kadencji, pełniąc przez cały ten okres funkcję wiceprzewodniczącego PE[1]. Od 2001 do 2011 sprawował urząd burmistrza (przewodniczącego câmara municipal) Cascais[7]. W 2013 został wybrany na radnego Sintry z ramienia lokalnego ugrupowania konkurencyjnego wobec PSD. W konsekwencji w 2014 został wykluczony z Partii Socjaldemokratycznej[3].