Apostrofa

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Apostrofa, przedstawiając dogłębną analizę od jego początków po jego dzisiejsze znaczenie. Zagłębimy się w różne aspekty otaczające Apostrofa, oferując wszechstronną wizję, która pozwala naszym czytelnikom głęboko zrozumieć jego znaczenie i implikacje w różnych obszarach. Poprzez badania, dane i świadectwa staramy się rzucić światło na Apostrofa i jego wpływ na społeczeństwo, kulturę, ekonomię, politykę i inne istotne dziedziny. Jakie czynniki przyczyniły się do ewolucji Apostrofa w czasie? Jakie są główne wyzwania, przed którymi obecnie stoisz? Jakie są możliwe przyszłe konsekwencje Apostrofa? Oto niektóre z pytań, którymi zajmiemy się w tym artykule, aby zapewnić pełną i wzbogacającą wizję tego tematu. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po Apostrofa i odkryj wszystko, co musisz wiedzieć na ten fascynujący temat!

Nie mylić z: apostrofem.

Apostrofa (gr. ἀποστροφή apostrophḗ – "zwrot")[1][2] – składniowa figura retoryczna, charakteryzująca się bezpośrednim zwrotem do osoby, bóstwa, idei, wydarzenia, pojęcia lub przedmiotu (dochodzi wówczas do personifikacji adresata wypowiedzi). Dominuje styl podniosły, czasami patetyczny. Apostrofa zazwyczaj jest skierowana do osób, przedmiotów, zjawisk itd., które nie pełnią roli tematu utworu. Dzięki temu można ją wyraźnie wyodrębnić z tekstu.

Pierwsze znane apostrofy wywodzą się z twórczości Homera, później pojawiały się w wierszowanej epice. W okresie średniowiecza apostrofy stosowano praktycznie we wszystkich utworach, niezależnie od gatunku. W XIX wieku zaistniała także w liryce. W Odzie do młodości Mickiewicza bezpośredni zwrot do młodości wystąpił aż czterokrotnie. W Beniowskim Słowackiego apostrofa sygnalizowała rozpoczęcie dygresji[3].

W mowie potocznej apostrofa to każda część zdania rozpoczynająca się wołaczem lub mianownikiem w funkcji wołacza[4]. Bywa wykorzystywana w mowach okolicznościowych, przemówieniach itd.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Władysław Kopaliński: apostrof; apostrofa. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych . slownik-online.pl. . .
  2. ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: ἀποστροφή. A Greek-English Lexicon . . (ang.).
  3. ↑ Aleksandra Achtelik, Romuald Cudak, Marek Pytasz: Słownik wiedzy o literaturze. Katowice: Videograf II, 2005, s. 15. ISBN 83-7183-363-6.
  4. ↑ Encyklopedia języka polskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1999, s. 24. ISBN 83-04-04507-9.

Bibliografia

  • Ewa Miodońska-Brookers, Adam Kulawik, Marian Tatara: Zarys poetyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 362-363. ISBN 83-01-01751-1.
  • Aleksandra Achtelik, Romuald Cudak, Marek Pytasz: Słownik wiedzy o literaturze. Katowice: Videograf II, 2005, s. 15. ISBN 83-7183-363-6.
  • Encyklopedia języka polskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1999, s. 23-24. ISBN 83-04-04507-9.
  • Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 40. ISBN 83-01-13851-3.