Arkadij Tielakowski

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Arkadij Tielakowski, aby zapewnić szeroki i szczegółowy pogląd na tę kwestię. Przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach, a także jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować czytelnikowi pełne zrozumienie Arkadij Tielakowski. W całym tekście zostaną omówione różne aspekty związane z tym tematem, od jego pochodzenia i ewolucji po możliwe przyszłe implikacje, w celu przedstawienia holistycznej i wyjaśniającej wizji.

Arkadij Tielakowski
Аркадий Теляковский
Ilustracja
generał porucznik generał porucznik
Pełne imię i nazwisko

Arkadij Zacharowicz Tielakowski

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1806
Jarosław

Data i miejsce śmierci

19 września 1891
Petersburg

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka

Odznaczenia
Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie)[1]

Arkadij Zacharowicz Tielakowski (ros. Аркадий Захáрович Теляковский, ur. 6 stycznia?/18 stycznia 1806 w Jarosławiu, zm. 7 września?/19 września 1891 w Petersburgu) – inżynier fortyfikator, generał porucznik armii rosyjskiej.

Życiorys

Ukończył w 1825 Główną Oficerską Szkołę Inżynieryjną. W latach 1828–1829 uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej. W latach trzydziestych do 60. XIX wieku wykładał fortyfikację w różnych uczelniach wojskowych, uczestniczył w budowie twierdz. Wysunął teorię rozpatrywania i stosowania fortyfikacji w powiązaniu z taktyka i strategią. Teoretyczne wywody Tielakowskiego (łączność fortyfikacji ze sztuką wojenną i artylerią, konieczność budowy umocnień w połączeniu z terenem i potrzebą wojsk, opracowanie nowych typów ukryć obronnych, kolejność prac fortyfikacyjnych ze względu na potrzeby wojsk). Teoretyczne poglądy Tielakowskiego znalazły swoje zastosowanie w obronie Sewastopola w 1854–1855, jednak dalszy ich rozwój i spory ze zwolennikami starych poglądów doprowadził do konfliktu z Zarządem Głównym Wyszkolenia Wojsk i skierowaniem Tielakowskiego w 1862 do służby w administracji wojskowej. W latach 1863–1865 przewodniczący Komitetu Technicznego Zarządu Inżynieryjnego (saperskiego).

Liczne nieporozumienia, na temat poglądów dotyczących fortyfikacji na polu walki, z ówczesnym szefem wojsk inżynieryjno-saperskich gen. Eduardem Totlebenem doprowadziły do zaliczenia Tielakowskiego w 1865 do rezerwy i uniemożliwiły dalszą działalność w dziedzinie fortyfikacji.

Od 1883 w stanie spoczynku. Uważany za twórcę rosyjskiej fortyfikacji.

Autor dzieł: „Fortyfikacja polowa” wyd. w 1839 i „Fortyfikacja stała” wyd. w 1846, przetłumaczonych prawie na wszystkie języki europejskie.

Przypisy

  1. ↑ Odznaczenia na podstawie portretu w infoboxie.

Bibliografia

  • Bolszaja Sowietskaja Encykłopiedija t. 25. Moskwa 1977.