Arni azjatycki

W tym artykule zbadamy wpływ Arni azjatycki na różne aspekty społeczeństwa. Od swojego wkładu w dziedzinie nauki po wpływ na kulturę popularną, Arni azjatycki pozostawił swój ślad w niezliczonych dziedzinach. W całej historii Arni azjatycki był przedmiotem debaty i podziwu, generując sprzeczne opinie i wzbudzając ciekawość milionów ludzi na całym świecie. W tym sensie fascynująca jest analiza tego, jak Arni azjatycki ukształtował świat, który znamy dzisiaj, a także konsekwencje, jakie jego dziedzictwo ma na przyszłość. Dlatego też ten artykuł ma na celu omówienie przekrojowego wpływu, jaki Arni azjatycki wywarł na społeczeństwo, przedstawiając wszechstronną wizję jego przydatności i znaczenia.

Arni azjatycki
Bubalus bubalis arnee[1]
Kerr, 1872
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

wołowate

Podrodzina

bawoły

Plemię

Bovini

Rodzaj

wół

Gatunek

arni azjatycki

Synonimy
  • Bos arni Hamilton Smith, 1827[2]
  • Bos bubalus var. fulvus Blanford, 1891[2]
  • Bubalis bubalis ssp. migona Deraniyagala, 1953[2]
  • Bubalus arna var. macrocerus Hodgson, 1842[2]
  • Bubalus arna Hodgson, 1841[2]
  • Bubalus bubalus ssp. septentrionalis Matschie, 1912[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Arni azjatycki[3], arni, bawół indyjski[4] (Bubalus bubalis arnee) – duży ssak z rodziny wołowatych. Jest zwierzęciem zaadaptowanym do klimatu tropikalnego. Zjada roślinność bagienną, trawy i turzyce[5]. Gatunek zagrożony wyginięciem (EN, Endangered)[2].

Systematyka

Po raz pierwszy arni azjatycki opisany został przez Johna Grahama Kerra w 1872 jako Bubalus arnee. W Mammal Species of the World (2005)[6] oraz Polskim nazewnictwie ssaków świata (2015)[3] arni azjatycki nie jest uznawany za odrębny gatunek, a za podgatunek wołu domowego (B. bubalis).

Zasięg występowania

Pierwotnie występował w Indiach i Azji Południowo-Wschodniej[5]. Współcześnie występuje wyspowo w zaledwie kilku niewielkich populacjach rozsianych po południowo-wschodniej Azji: w Bhutanie, Kambodży, Mjanmie, Nepalu i Tajlandii. Wymarły w Bangladeszu, Indonezji, Laosie i Sri Lance[2].

Opis

Rozmiary
długość ciała 2,4–3,6 m[7], wysokość 1,5–1,9 m (w kłębie), masa ciała 700–1200 kg[8]. Udomowione woły osiągają mniejsze rozmiary[7].
Rozmnażanie
dojrzałość płciowa w wieku 18–24 miesięcy u samic, 3 lata u samców; ciąża 300-340 dni; rodzi się jedno młode, bardzo rzadko dwa[7]
Biotop
pierwotnie rosnące w strefie tropikalnej i subtropikalnej nadrzeczne lasy, podmokłe tereny trawiaste i mokradła. Współcześnie bagniste tereny trawiaste i szuwary[8]

Udomowienie

Udomowioną formą bawołu wodnego jest wół domowy[3] (Bubalus bubalis bubalis).

Przypisy

  1. ↑ Bubalus bubalis arnee, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i R. Kaul i inni, Bubalus arnee, The IUCN Red List of Threatened Species 2008, wersja 3.1 (ang.).
  3. ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 180. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. ↑ Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973. ISBN 83-214-0637-8.
  5. ↑ a b water buffalo, Encyclopædia Britannica (ang.).
  6. ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Bubalus bubalis arnee. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) . Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.)
  7. ↑ a b c Peter Jesser, Anna Markula & Steve Csurhes: Water buffalo Bubalus bubalis. State of Queensland, 2016. . .
  8. ↑ a b 8. W: Alexandra van der Geer: Animals in Stone: Indian Mammals Sculptured Through Time. BRILL, 2008, s. 119–120.