W artykule, który prezentujemy poniżej, zagłębiamy się w fascynujący świat Aspergillus terreus, badając jego pochodzenie, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i możliwe przyszłe wyzwania. Aspergillus terreus jest przedmiotem zainteresowania i badań od dziesięcioleci, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, jak i hobbystów. W tym tekście będziemy dokładnie badać wiele aspektów składających się na Aspergillus terreus, od jego najważniejszych aspektów po jego implikacje w różnych obszarach życia codziennego. Poprzez głęboką i wnikliwą analizę staramy się zapewnić pełną i wzbogacającą wizję Aspergillus terreus, aby zapewnić czytelnikowi szersze i bardziej znaczące zrozumienie tego ekscytującego tematu.
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Aspergillus terreus |
Nazwa systematyczna | |
Aspergillus terreus Thorn Am. J. Bot. 5: 85-6 (1918) |
Aspergillus terreus (Aspergillus terreus Thorn) – gatunek grzybów z rodziny kropidlakowatych (Aspergillaceae)[1]. Gatunek kosmopolityczny, występujący na całym świecie, głównie w rejonach tropikalnych[2]. Wykazuje oporność na amfoterycynę B[3].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Aspergillus, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Takson ten po raz pierwszy zdiagnozowany został w 1918 r. przez Grega Thorna i według Index Fungorum nazwa podana przez tego autora jest prawidłowa. Później przez różnych autorów opisywany był pod różnymi nazwami i zaliczany do różnych rodzajów, wyróżniono też w jego obrębie różne podgatunki, odmiany i formy. Według Index Fungorum obecnie wszystkie one są synonimami Aspergillus terreus:
Na podłożu Czapeka (CzA) stosunkowo szybko, wzrastają kolonie o zwartej aksamitnej czasem kosmatej strukturze płaskie lub o płytkim radialnym pobrużdżeniu koloru od cynamonopłowego do brązowego, rzadko od pomarańczowego do oranżu cynkowego. Spód kolonii jest żółty do brązowego. Główki konidioforów z łańcuszkami zarodników w zwartych długich kolumnach. Metule mają 5–7 × 2,0–2,5 μm długości, fialidy 5,5–7,5 × 1,0–2 μm. Zarodniki są przejrzyste, okrągłe do elipsoidalnych, gładkie o średnicy 1,5 × 2,5 μm[5][6]}.
Występuje w glebach na całym świecie, szczególnie w klimacie równikowym i podzwrotnikowym, najczęściej w Indiach. Został stwierdzony na gnijących roślinach, kompoście oraz kiszonce z traw i siana[2].