Autobus piętrowy

W tym artykule chcemy poruszyć temat Autobus piętrowy, który był przedmiotem licznych badań, debat i kontrowersji na przestrzeni dziejów. Autobus piętrowy wywarł znaczący wpływ w różnych obszarach, od polityki, przez gospodarkę, po społeczeństwo w ogóle. Znaczenie Autobus piętrowy było tak duże, że wzbudziło zainteresowanie naukowców, ekspertów i badaczy, którzy włożyli wiele wysiłku w zrozumienie jego wpływu i zakresu. Na tych stronach będziemy badać różne aspekty Autobus piętrowy, analizując jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego dzisiejszy wpływ. Mamy nadzieję, że ten artykuł przyczyni się do rzucenia światła na temat tak złożony i znaczący jak Autobus piętrowy.

Londyńskie autobusy piętrowe – Routemaster z lat 60. (z lewej) i New Routemaster z 2012 r. (z prawej)

Autobus piętrowy – autobus z dwoma poziomami (piętrami) do przewozu pasażerów.

W komunikacji miejskiej wykorzystywany głównie w Wielkiej Brytanii, gdzie najbardziej rozpoznawalnym modelem jest londyński Routemaster. Autobusy piętrowe stanowią znaczną część taboru również w Hongkongu i Singapurze, a na kontynencie europejskim – w Berlinie oraz w Dublinie, gdzie przewoźnik Dublin Bus posiada 916 autobusów piętrowych[1].

Istnieją modele autobusów bez dachu, które wykorzystywane są do obwożenia turystów po większych miastach (np. Londyn, Edynburg, Dublin, Kraków).

Piętrowa konstrukcja bywa także stosowana w przypadku autobusów dalekobieżnych (autokarów).

Autokary piętrowe

Autokar piętrowy Setra S 431 DT

Pierwszy autokar piętrowy – Neoplan Skyliner został skonstruowany w 1967 roku[2].

W Europie do współcześnie produkowanych autokarów piętrowych należą m.in. Neoplan Skyliner, Setra S 531 DT, Van Hool TDX25 i TDX27 Astromega. Rzadziej występują autokary piętrowe producentów hiszpańskich, np. Ayats Bravo, Beulas Jewel.

Turystyczne autokary piętrowe zazwyczaj występują w długości nadwozia pomiędzy 13 a 14 metrów. Do początków XXI wieku produkowane były autokary piętrowe o długości 12 metrów – Setra S 228, Setra S 328, Neoplan N122, Ayats Bravo I, jednak ze względu na małą pojemność pasażerską i bagażową producenci stopniowo zastępowali je dłuższymi modelami.

Największą wadą autokarów piętrowych jest mniejsza pojemność bagażników, co jest szczególnie dokuczliwe ze względu na fakt, że autokary te zabierają nawet o 30 pasażerów więcej od standardowego autokaru 12-metrowego (50 pasażerów). Problem ten częściowo rozwiązywany jest przez montaż dodatkowego bagażnika – tzw. "plecaka" na tylnej ścianie autokaru lub dołączenie przyczepy bagażowej.

Inną bolączką autobusów piętrowych jest niska ładowność związana z wysoką masą własną pojazdów. Pusty turystyczny autokar piętrowy waży w granicach 17-19 ton, co przy dopuszczalnej masie całkowitej dla pojazdu trzyosiowego wynoszącej 26 ton powoduje, że autokarem takim dość łatwo przekroczyć normy wagowe.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Tabor autobusowy Dublin Bus. . (ang.).
  2. ↑ NEOPLAN, The NEOPLAN Skyliner success story | NEOPLAN , www.neoplan.com (ang.).