BAP Palacios (1913)
W tym artykule omówimy BAP Palacios (1913), temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. BAP Palacios (1913) to temat obejmujący szeroki zakres aspektów, od jego wpływu na społeczeństwo po znaczenie w kulturze popularnej. W tym artykule zbadamy, jak BAP Palacios (1913) ewoluował na przestrzeni czasu, a także jego wpływ na różne obszary codziennego życia. Od swoich początków do obecnego stanu, BAP Palacios (1913) pozostawił znaczący ślad na świecie i ważne jest, aby zrozumieć jego znaczenie, aby docenić jego wartość w dzisiejszym społeczeństwie.
.jpg) „Palacios” w Tulonie w 1913 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
1913 |
 Marina de Guerra del Perú
| |
| Wejście do służby |
1913 |
| Wycofanie ze służby |
1919 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
33,5 m |
| Szerokość |
4,8 m |
| Zanurzenie |
3,7 m |
| Zanurzenie testowe |
30 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 400 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 200 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 2000 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 × 450 mm |
| Załoga |
21 |
BAP Palacios – peruwiański okręt podwodny z lat 10. XX wieku, druga jednostka typu Ferré. Zwodowany w 1913 roku we francuskiej stoczni Schneider w Chalon-sur-Saône, został przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú tym samym roku. Jednostka służyła do 1919 roku, kiedy została skreślona z listy floty.
Projekt i budowa
Okręty podwodne typu Ferré zostały zamówione przez peruwiański rząd wskutek działalności francuskiej misji morskiej w tym kraju w latach 1908-1914[1][2]. Jednostki zaprojektował inż. Maxime Laubeuf[1][3].
BAP[a] „Palacios” został zbudowany w stoczni Schneider w Chalon-sur-Saône[1][2]. Wodowanie odbyło się w 1913 roku[1][2].
Dane taktyczno-techniczne
_(...)Agence_Rol_btv1b69261137_1_(cropped).jpg)
„Palacios” był okrętem podwodnym o długości całkowitej 33,5 metra, szerokości 4,8 metra i zanurzeniu 3,7 metra[2]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 300 ton, a w zanurzeniu 400 ton[1][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki Diesla Schneider-Carels o łącznej mocy 400 KM, a pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym o łącznej mocy 200 KM[2][3]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 13 węzłów na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[1][2]. Zasięg wynosił 2000 Mm przy prędkości 7 węzłów w położeniu nawodnym[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[2].
Okręt wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm, z łącznym zapasem 6 torped[1][2][b].
Załoga okrętu składała się z 21 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][c].
Służba
„Palacios” wraz z bliźniaczym „Ferré” został przewieziony do Peru w ładowni francuskiego statku SS „Kanguroo”, specjalnie przystosowanego do transportu okrętów podwodnych[1][2]. W 1913 roku jednostka została przyjęta do służby w Marina de Guerra del Perú[2]. Z powodu niesprawności baterii akumulatorów i braku części zamiennych okręt służył jedynie do 1919 roku[1][2].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Tony DiGiulian: Torpedoes of France. www.navweaps.com. . (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: FERRÉ submarines (1912-1913). Navypedia. . (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
