BAP R-3

W tym artykule zajmiemy się ważnym tematem BAP R-3, który wzbudził duże zainteresowanie i dyskusję wśród specjalistów i ogółu społeczeństwa. BAP R-3 to temat obejmujący różne aspekty i mający istotne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od wpływu na politykę po wpływ na kulturę popularną, BAP R-3 zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy i podejścia w odniesieniu do BAP R-3, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego transcendentalnego tematu.

Zobacz też: inne jednostki pływające o nazwie BAP „Pacocha”.
BAP R-3
Ilustracja
Bliźniaczy amerykański okręt podwodny USS R-1(inne języki)
Klasa

okręt podwodny

Typ

R

Historia
Stocznia

Electric Boat,
Groton

Wodowanie

21 kwietnia 1928

 Marina de Guerra del Perú
Nazwa

BAP R-3 → BAP „Pacocha” (od 1957)

Wejście do służby

listopad 1928

Wycofanie ze służby

październik 1958

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


576 ton
755 ton

Długość

56,8 metra całkowita
54,4 m między pionami

Szerokość

5,33 m

Zanurzenie

4,57 m

Zanurzenie testowe

60 m

Rodzaj kadłuba

jednokadłubowy

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 800 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


14,5 węzła
9,5 w.

Zasięg

powierzchnia: 8000 Mm przy 10 w.

Uzbrojenie
1 działo kal. 76 mm
8 torped
Wyrzutnie torpedowe

4 × 533 mm

Załoga

30

BAP R-3 – peruwiański okręt podwodny z dwudziestolecia międzywojennego, jedna z czterech zbudowanych dla Peru jednostek typu R. Zwodowany 21 kwietnia 1928 roku we amerykańskiej stoczni Electric Boat w Groton, został przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú(inne języki) listopadzie 1928 roku. Wielokrotnie modernizowana jednostka została skreślona z listy floty w październiku 1958 roku.

Projekt i budowa

Pierwsze dwa okręty podwodne typu R zostały zamówione przez peruwiański rząd w Stanach Zjednoczonych 11 kwietnia 1924 roku, a kolejna para 11 października 1926 roku[1]. Koszt każdej pary jednostek opiewał na 3 100 000 $[1]. Planowano też budowę piątej i szóstej jednostki, jednak na przeszkodzie stanął brak środków finansowych[1][2]. Okręty miały konstrukcję jednokadłubową z siodłowymi zbiornikami balastowymi (and. saddle tanks), a powstały z materiałów przeznaczonych dla anulowanych po zakończeniu I wojny światowej amerykańskich jednostek typu S[1][3].

BAP[a] R-3 został zbudowany w stoczni Electric Boat w Groton[4][1]. Wodowanie odbyło się 21 kwietnia 1928 roku[1][4].

Dane taktyczno-techniczne

R-3 był okrętem podwodnym konstrukcji jednokadłubowej o długości całkowitej 56,8 metra (54,4 m między pionami), szerokości 5,33 metra i zanurzeniu 4,57 metra[1][4]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 576 ton, a w zanurzeniu 755 ton[1][4]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki Diesla NELSECO(inne języki) o łącznej mocy 800 KM, a pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym o łącznej mocy 1000 KM[1][4]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 14,5 węzła na powierzchni i 9,5 węzła w zanurzeniu[1][4]. Zasięg wynosił 8000 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym[1][4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 60 metrów[1].

Okręt wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 533 mm (21 cali), z łącznym zapasem 8 torped[1][4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kal. 76 mm (3 cale) L/50 Mk 10[1][4]

Załoga okrętu składała się z 30 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba

R-3 po ukończeniu odbył latem 1928 roku samotny rejs z New London do Peru, osiągając Callao bez awarii[2][5]. W listopadzie 1928 roku jednostka została przyjęta do służby w Marina de Guerra del Perú(inne języki)[1]. W 1936 roku okręt przeszedł gruntowny remont w macierzystej stoczni[5][6]. W 1950 roku jednostka przeszła w USA przegląd techniczny[7]. Kolejny remont R-3 w stoczni Electric Boat odbył się w latach 1955-1956[1][6]. W kwietniu 1957 roku jednostka otrzymała nazwę BAP „Pacocha”[3][6]. Okręt został wycofany ze służby po 30 latach służby, w październiku 1958 roku[1][b].

Uwagi

  1. ↑ BAP – Buque Armada Peruana – Okręt Marynarki Peruwiańskiej.
  2. ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 175 i Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 303 podają, że okręt został wycofany ze służby w 1960 roku.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Gogin 2015 ↓.
  2. ↑ a b Parkes 1933 ↓, s. 389.
  3. ↑ a b Fontenoy 2007 ↓, s. 175.
  4. ↑ a b c d e f g h i j Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 424.
  5. ↑ a b McMurtrie 1938 ↓, s. 389.
  6. ↑ a b c Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 303.
  7. ↑ Blackman 1953 ↓, s. 279.

Bibliografia

  • Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: R1 submarines (1926-1928). Navypedia. . (ang.).
  • Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1938. London: Sampson Low, Marston & Co., 1938. (ang.).
  • Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1933. London: Sampson Low, Marston & Co., 1933. (ang.).
Okręty podwodne typu R

Peru