Barbara Koc

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Barbara Koc. Niezależnie od tego, czy mówimy o postaci historycznej, aktualnym temacie czy odpowiednim wydarzeniu, Barbara Koc przykuł naszą uwagę i zasługuje na szczegółowe zbadanie. W tym artykule przeanalizujemy jego wpływ, implikacje i znaczenie w obecnym kontekście. Dzięki jasnemu i obiektywnemu podejściu będziemy starali się rzucić światło na Barbara Koc i zaoferować wzbogacającą wizję, która pozwoli nam lepiej zrozumieć jego znaczenie w naszym społeczeństwie. Przygotuj się na fascynującą podróż odkrywczą!

Barbara Koc
Data i miejsce urodzenia

1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 2013
Warszawa

profesor
Specjalność: filologia polska
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1959
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1963

Nagrobek Barbary Koc na Cmentarzu Powązkowskim

Barbara Agnieszka Koc (również jako Barbara Kocówna) (ur. 1925 w Warszawie, zm. 9 sierpnia 2013 tamże) – polska filolog literatury, literaturoznawczyni, prof. dr. hab.

Życiorys

Po ukończeniu działającego w konspiracji liceum im. Klementyny Hoffmanowej studiowała filologię polską i literaturoznawstwo na działających podczas II wojny światowej tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. Jej wykładowcami byli m.in. prof. Wacław Borowy i prof. Julian Krzyżanowski, pod kierunkiem którego obroniła pracę magisterską. Od 1952 była zawodowo związana z Zakładem Rękopisów Biblioteki Narodowej, prowadziła prace nad spuściznami literackimi i naukowymi z XIX i XX wieku. Kierowała powstaniem VIII i IX tomu Katalogu Rękopisów Biblioteki Narodowej. Razem z Krystyną Muszyńską (1923-1994) w 1967 opracowała "Inwentarz rękopisów Biblioteki Ordynacji Zamojskiej", od 1973 przez sześć lat redagowała "Biuletyn Informacyjny Biblioteki Narodowej". Równolegle współpracowała z Uniwersytetem Łódzkim.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim[1] (kwatera 324-6-10/11)[2].

Praca naukowa

Barbara Koc była wybitną specjalistką i autorką licznych publikacji dotyczących życia i twórczości Władysława Reymonta (m.in. O ziemi obiecanej Reymonta) i Josepha Conrada, któremu poświęciła zarówno pracę magisterską pt. Polskość Josepha Conrada, jak i przedstawioną w 1959 habilitację Conrad a Polska. Opracowała w niej zbiory Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego związane z pisarzem, szczególną uwagę przykładając do zgromadzonej korespondencji. W 1963 ukazała się ponad 500 stronicowa praca Wspomnienia i studia o Josephie Conradzie, która była pierwszą tak obszerną publikacją na ten temat. Jej kontynuacją, a przez krytyków ocenianą jako rozwinięcie było wydane w 1977 opracowanie biograficzne Joseph Conrad.

Równocześnie na łamach "Rocznika Biblioteki Narodowej" publikowała prace dotyczące Zenona Przesmyckiego (m.in. Listy do Wandy Toczyłowskiej z lat 1907-1912), Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, a także wyniki badań nad archiwum Ferdynanda Hoesicka. W periodykach naukowych zajmowała się tematyka zbiorów Zakładu Rękopisów Biblioteki Narodowej m.in. Cypriana Kamila Norwida i Stanisława Pigonia.

Twórczość

  • "Lord Jim" Josepha Conrada;
  • Conrad: Opowieść biograficzna;
  • Joseph Conrad;
  • Miriam: Opowieść biograficzna;
  • Polskość Conrada;
  • Reymont: Opowieść biograficzna;
  • Władysław Reymont.

Przypisy

  1. ↑ nekrolog, Gazeta Wyborcza 14 sierpnia 2013
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROMUALD KOC, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .

Bibliografia